Prologue(05/04/15)

12 1 0
                                    

"You deserve nothing"

"Bakit kasi sya pa!?Bakit hindi nalang ikaw!!"

"This is your fault"

"You are such a disappointment"

"Stay away from me!"

Lahat ng salitang iyan natanggap ko na. In fact, paulit ulit nang isinampal saakin 'yang mga katagang iyan.

Oo. Masakit. Kahit na makailang beses ko nang sinabi sa sarili ko na dapat wag akong magpaapekto sa mga sinasabi ng iba.

Pero di ko 'yon magagawa kung patuloy akong makikipag salamuha sa iba at magiging mahina.

Ayoko nang marinig ang kahit na anung sasabihin ng iba tungkol saakin,maganda man o hindi.

Tsk! As if naman na may maganda na akong narinig napapuri sa akin mula sa iba.

Ano pa ba'ng inaasahan ko kung ang sarili ko ngang ama,hindi man lang ako pagsalitaan ng magagandang salita. Lagi na lang ang mga mali ko ang napapansin nya,samantalang ang mga mabubuti kong nagagawa binabaliwala.

Ang mga achievements ko

Isinasawalang bahala nya,hindi ko manlang marinig sa kanya ang mga salitang binibitawan ng mga ama sa kanilang mga anak kapag may mga naabot ang mga ito na malilit na pangarap,katulad ng:
"Im so proud of you anak"

"I know you can do it my child"

"I'll be here by your side and I will always support you"

"keep it up"

Pero kabaligtaran lahat ng sinasabi nya ang mga 'yan.

He always said that im such a disappointment,im a failure,the one who brings curse in the family and to his business...ang dahilan kung bakit nawala sa kanya ang mga taong higit na may halaga kesa saakin.In short MALAS.

Walang bumabati saakin tuwing birtday ko,Christmas,New Year. O sa kahit na anung mahahalagang okasyon.

Nawala na kasi ang kaisa isahan taong kakampi ko....ng dahil saakin.

Matapos ang ilang taong paglayu ko sa mga tao,sa matuloy kong pagtulak sa kanila palayu saakin,sa pagiging pala away ko,sa pagiging masama ko,sa pag iiba ng ugali ko,sa haba ng panahon na hindi na ako naaapektuhan ng mga sinasabi ng iba,akala ko wala nang mangangahas na makipag kaibigan pa saakin,lumapit saakin.

Lalong hindi ko inaakala na may magpapatibok ng puso ko,na may magpapabago pa saakin at maibabalik ako sa dati.

Pero sa kanya ko din pala mararansan ang sakit.

Sa kanya ko rin pala maririnig ang mga salitang walang epekto saakin dati.Nuong di pasya dumarating sa buhay ko.

At sa muling pagkakataon,matapos ang mahabang panahon,

Narinig ko nanaman ang mga katagang binitawan sa akin ng sarili kong...

.

AMA.

"You don't deserve to live! You deserve nothing! Dapat ikaw nalang ang namatay at hindi siya! Kasalanan mo 'tong lahat!!"

I'm Eunice Fortalejo and they say that I'm Not Deserving.

------------

Pag pasensyahan kung may mga typo error,wrong grammar,at sa wrong spelling.

Not DeservingTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon