Ben Vahşet'im

Tuhaf Bir Arkadaş

Gözlerimi açtığımda soğuk bir odadaydım burasının bir yetimhane olduğunu anlamam yaklaşık 12 dakikamı aldı.Başımda toplanan cocuklar bir sürü sorular soruyorlardı ama onlara cevap veremeyecek kadar şaşkındım.Biraz sonra iceriye bir adam girdi elini uzatıp
"Merhaba küçük adam burasi senin gibi çocukların kaldığı bir yetimhane hoşgeldin" dedi şaşkın şaşkın adama bakarak "merhaba" diyebildim yalnızca."Hadi çocuklar yeni arkadaşınıza iyi davranın" dedi ve çıktı.Köşede oturan orta boylu benim yaşlarımda bir çocuk geldi ve yanıma oturdu"merhaba dostum ben Peter " dedi "ben bill memnun oldum" dedim çocuk etraftakilere baktı ve herkes yerine oturdu."sen iyi bir çocuğa benziyorsun bill sevdim seni burada rahat olabilirsin kimse sana zarar vermez" "burası neresi ki?" "burasi bir yetimhane bill annen ve baban öldü o yüzden buradasın yoksa seni terk mi ettiler?" "öldülermi annem ve babam Tomas gibi öldümü yani?" "Evet dostum üzgünüm ama merak etme buradaki hayatın o kadar kötü olmayacak ama senden tek bir isteğim olacak George isimli kısa boylu kumral mavi gözlü bir çocuk seninle tanışmak isterse hemen oradan uzaklaş" "George?tamam" dedim ve yavaşça ayağa kalktım.Artık annem ve babam yoktu bir başıma kalmıştım çaresizce tuvaleti aramaya başladım.Içeri girdiğimde kısa boylu kumral ve mavi gözlü bir çocuk vardı.Hemen elini uzatıp " merhaba dostum burada yeni olmalısın ben Fedrick aramıza hoşgeldin" dedi "merhaba ben bill" diyebildim yalnızca elimi yüzümü yıkarken bana tuhaf tuhaf bakıyordu "ne yüzümde bir şey mi var?" dedim gülerek " sen tıpkı George gibisin" "anlamadım? " "Sen buraya gelmeden bir şeyi veya birini öldürmüş olabilirmisin acaba?" "Nerden anladın?" "Dostum yıkanman lazım feci derecede kan kokuyorsun ve bu benim hoşuma gidiyor" "ah. unutmuşum saol" dedim ve tek kelime etmeden çıktım.Birinimi öldürdüm Harry mi onun ölmediğini düşünmüştüm ama ölmüş ne tuhafki kendimi hiç annesi ve babası ölmüş olan insanlar gibi hissetmiyordum tam aksine Harry nin öldüğünü duyunca içimde hoş bir duygu kıpırdandı.Harry i öldürdüm Harry i öldürdüm...
Perdelerin arasından sızan güneş ışınları gözlerime geliyordu bu yüzden kalktım ve perdeyi tamamen açtım,Beni bekleyen uzun bir hayat vardı önümde.
"Bill uyanmissin günaydın" dedi birisi kafamı çevirdiğimde Fedrick oradaydı yada namı diğer George. "Oh sanada günaydın Fedrick digerleri nerdeler dün bir sürü çocuk vardida" "diğerleri mi dostum kendine gel yetimhanenin ikinci katindayiz şu an dün senin olduğun yer alt kattaki sağlık odasıydı geldiğinde baygındın iyi olup olmadığını anlamak için seni ilk oraya getirdiler ama artık buradasın bizim odamızda" neler olduğunu anlamam biraz uzun sürdü ama burada filmlerdeki gib ortak bir yatakhane yoktu odalar vardı.
"Sevindim peki bizimle başka kim kalıyor?" dedim gülümseyerek " tabiiki Efendi Clara kalıyor" "Clara??" yatağın altına doğru eğildi ve pek de güzel görünmeyen bir peluş bebek çıkardı gözleri çok farklıydı sanki...canlı gibi bakıyordu. "Evet Efendi Clara'ya merhaba de Bill" "Merhaba Fedrick'in Efendisi Clara memnun oldum" dedim hafifçe selam vererek "evet Bill görünüşe göre artık biz oda arkadaşıyız yani enn yakın arkadaşın ben olacağım.Odanın uyulması zorunlu olan üç tane kuralı var bizzat Efendi Clara tarafından konulmuş zorunlu kurallar
1. kural: Clara ne derse o olur bütün dediklerini yapmak zorundayız yani.
2. kural:Efendi Clara'dan kimsenin haberi olmayacak.
3. ve son kural:Üçümüzün arasında gecen sohbet olay vb hiçbiri başkalarına anlatilmayacak aramizda kalacak. Kuralları çiğneyenin sonu hiç iyi olmaz" "ohh yalnizca bu üç kural mı?" "bunlar ana kurallardı digerlerini söylememe gerek yok zamanla öğrenirsin" "Sevindim bu kurallara uyacağım merak etme" "öyleyse bu gece bir hoşgeldin partisi var Bill" "benim için mi ?" "Evet Efendi Clara az önce bndan bahsetti akşam benimle geliyorsun" dedi saat öğlen 13:04'tü büyük bir heyecanla akşamı beklemeye başladık.

Arkadaslar bölümleri okuyanlar çok az ilk defa watt pad de yaziyorum umarım okuyan sayısı çoğalır