Yalnız..

Acı

İlk günler daha olayın farkında bile değilsindir, seni bıraktığına asla inanmazsın. O yüzden geri dönecek düşüncesiyle hayatına devam edersin. Sonra günler geçer yokluğunu hissedersin. Bakarsın ki o geri dönecek diye beklediğin ardına bakmadan seni silip gitmiş. Alışamazsın yokluğuna. Ruh gibi gezersin ortalıkta, insanları umursamazsın. Çünkü senin için en önemli insan gitmiştir. Anıları getirirsin gözünün önüne, sorarsın kendi kendine ''nasıl unutur?'' diye. Yediremezsin gururuna, herşeyinin seni unutmasını kabullenemezsin. En zoru da hâlâ onu beklersin. Belkilerle hayata tutunursun. Kendince nedenler ararsın seni bırakıp gidişine. Ara sıra nefes alamazsın, kulağın sağır gözün kör olur. Geceler uzar, bazen hiç sabah olmayacak sanırsın. Şarkılara sığınır, onlarla yaşarsın. Ve sen bu kadar mutsuzken bakarsın ki o sensiz gayet mutlu. Zoruna gitse de elinden bişey gelmez. Sen hala çaresizce onu seviyorsundur. Haketmese bile.. Sevmek istemesen bile.. Gün gelecek ve unutacaksın sadece zaman gerek. Acını doya doya yaşa ki ileride arkana dönüp baktığında gülümseyebilesin...