[Zawgyi]
"ဒီနားမွာ မိုးယိုေနတာမို႔ ဟိုဘက္ ျပတင္းေပါက္နားကခုံမွာ ထိုင္လိုက္ေနာ္"
ဇလားအေသးတစ္လုံးယူကာ အိမ္ေနာက္ေဖးမွ ထြက္လာတဲ့ထယ္ေယာင္းဟာ ယြန္းဂီကို တိုတိုတုတ္တုတ္သာ ေျပာရင္း ျပတင္းေပါက္ဘက္ကို ေမးေငါ့ၫႊန္ျပလိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ မ်က္ႏွာၾကက္ေထာင့္စြန္းမွ ယိုစိမ့္ေနေသာ မိုးစက္ေတြကို အ၀တ္စုတ္တစ္ထည္ျဖင့္အရင္သုတ္ၿပီးမွ မိုးယိုေသာေနရာတည့္တည့္တြင္ ဇလားကိုခ်ိန္ဆထားလိုက္သည္။ယြန္းဂီကေတာ့ ထယ္ေယာင္းေျပာသည့္ ျပတင္းေပါက္နားရွိခုံတြင္သာ ထိုင္ေနလိုက္သည္။
မိုးယိုေနသည့္ေထာင့္မ်ားတြင္ ဇလားတစ္လုံးစီျဖင့္ လိုက္ခံေနသည္မို႔ ထယ္ေယာင္း မဆိုသေလာက္ အလုပ္ရႈပ္ေနသည္။အိမ္ကေဆြးေနၿပီမို႔ေရာ ျပင္စရာရွိသည္မ်ားကို မျပင္ရေသးသည္မို႔ပါ ဤလိုမိုးႀကီးခ်ိန္ဆို ဒုကၡေရာက္ရၿပီ။ပိုက္ဆံကလည္း တူရီးသားႏွစ္ေယာက္ စား၀တ္ေနေရးေလာက္သာ ရၿပီး အပိုေငြမရွိသည္မို႔ အိမ္ျပင္ဖာေထးဖို႔ကိုလည္းမတတ္ႏိုင္ေသးေပ။ထယ္ေယာင္း တစ္ေယာက္ စိတ္ညစ္ညစ္ႏွင့္ပင္ သက္ျပင္းရွည္ခ်မိသည္။
အ၀တ္စုတ္ေတြကိုထားဖို႔ အိမ္ေနာက္ေဖးကိုျပန္၀င္ေတာ့မွ ယြန္းဂီအား ဒီအတိုင္းႀကီး ထိုင္ေစာင့္ေနခိုင္းတာမ်ိဳး မျဖစ္ခ်င္တာမို႔ တစ္ခုခုျဖင့္ ဧည့္ခံရမည္ကို သတိရွိသည္။
"ႏြားႏို႔ ...မဟုတ္ဘူး ...
ေကာ္ဖီေသာက္မလား"
"မေသာက္ေတာ့ဘူး ... ေက်းဇူးပါ"
ျပတင္းေပါက္နားထိုင္ရင္း အျပင္ဘက္ကို မႈိင္တိုင္တိုင္ျဖင့္ ေငးေနေသာ ယြန္းဂီသည္ ထယ္ေယာင္းအား အၿပဳံးတစ္ခုျဖင့္သာ ေခါင္းညင္းညင္းခါရင္း စကားဆိုတုံ႔ျပန္သည္။ထယ္ေယာင္းလည္း ေခါင္းၿငိမ့္ျပရင္းသာ အိမ္ေနာက္ေဖးဆီကို ၀င္သြားလိုက္သည္။
မိုးေအး၍ ႏွာတရႈံ႕ရႈံ႕ျဖစ္ေနေသာ ယြန္းဂီသည္ ခပ္ေျပေျပသာ ေလထုထဲပ်ံ႕ႏွံ႔ေသာ ေျမသင္းရနံ႔ေၾကာင့္ ကိုယ္တိုင္ပင္ မသိေအာင္ၿပဳံးမိသည္။ျပတင္းေပါက္တံခါးတစ္ျခမ္းဖြင့္ထားသည္မို႔ တိုးေဝ့ဝင္ေသာ ေလေအးတို႔ေၾကာင့္ အနည္းငယ္ ေျခဖ်ားလက္ဖ်ား
စိမ့္ခ်မ္းခ်မ္းေလးျဖစ္လာသည္မို႔ ကိုယ္ကိုအနည္းငယ္က်ဳံ႕လိုက္မိသည္။
YOU ARE READING
Everlasting STAY • taegi (Eden Contest)
Fanfiction"မိုးစက်တွေကလှပတယ် ... သို့ပေမယ့် လှပတဲ့အရာတွေဟာ ဝမ်းနည်းခြင်းကိုဦးတည်တယ်" -TaeGi- "မိုးစက္ေတြကလွပတယ္ ... သို႔ေပမယ့္ လွပတဲ့အရာေတြဟာ ဝမ္းနည္းျခင္းကိုဦးတည္တယ္"
