"හෙට කොන්සෙට් එකට හැමොම ලෑස්ති නේද?"
නැම්ජුන් ලොකූ හිනාවක් එක්කම ඇහුවා..
"Ooo yes bro අපී ලෑස්තී ඒක නෙවෙකෝ දැන් ජිමින් ටෙ දෙන්නා..."
හිබී කටත් ඉරක් වගෙ හදන් ඇහුවා.
"ආශ්.....ඔය යක්කූ දෙන්නා තමා මොකක් හරී කතා කරන්න ගියොත් පරක්කූ වෙලා සබාවට වාර්තා කරන්නේ..."
ජින් හිනා වෙවී කිව්වේ ජන්කුක් කීසිම.හැලහොල්මනක් නැතුව බලන් ඉන්නකොට.
ටිකකින් ජිමින් ටේත් එක්කම නැම්ජුන්ගෙ ෆෝන් එකට්ජ් උස්සන් ආවේ හයියෙන් කෑගහන්...
"හියුන්ග්!!!!!!!!"
ජිමින් දුවන් ඇවිල්ලා නැම්ජුන්ගෙ අතට ෆෝන් එක දීලා හති ඇරියේ ටේ ඇස් වල කදුලූත් පුරවන් ජ්නකුක් දිහා බලන් ඉන්නකොට.
ජන්කුක් ජිමින්ගේ සද්දේට ගැස්සීලා ගිහිල්ලා බැලුවේ ටේ දිහා...
ජ්නකුක් එතකොට දැක්කේ ඇස් වල කදුලූ බේරී බේරී එයා දිහා බලන් ඉන්න එයාගෙ ආදරේ.
"ට්..ටේ මැනික ඇයී අඩන්නේ මොකද උනේ ම්..මම මොකුත් කලේ නෑනේ ඔයාට වැටුනාද තුවාල උනාවත්ද ඇයී සද්ද නැත්තේ ඇයී රත්තරන් අඩන්නේ මොකද උනේ..."
ජන්කුක් ටේගෙ ඇස් කෙලින්ම බලන් ඇස් වලින් කතා කරනාවා වගේ හිටියේ ටේගේ බෝල ඇස් වල කදුලූ දිහා බලන්.
"ජුන් මේක වෙන්නේ කොහොමද කූකීට මරන තර්ජන කරන්න ඉන්නේ කවුද ආඅ....!!!!!"
ජිනුත් බය වෙලා කෑගැහුවේ අනිත් අයත් මේ ප්රශ්නේ ගැන කල්පනා කරද්දී
CZYTASZ
ᴀʟᴡᴀʏꜱ ᴜꜱ (COMPLETED ✔✔)ˢʰᵒʳᵗ ᶠᶠ.
Fanfictionටේහ්යුන්ග් මට තමුසේ මැරුනත් ගානක් නෑ.....හහ්....කිසිම ගානක් නැ මට තමුසේට මොනවා උනත්.🙂💔 අ...ආනෙ ම්..මැනික නැ..නැගිටින්න අ..ආනේ නැගිටින්න ටේ ම්..මාව දාලා යන්න එපා අ..අනේ ටේ.....ප්ලීස්...😭😭😭😭😭😭😭 "ස්..සතුටුද ක්..කූ" "න්..නෑ අ..ආනෙ සමාවෙන්න...