Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Lalisa dan
Rüzgardan dolayı uçuşan eteğimi ellerimle aşşağı doğru çektim ve derin bir nefes verdim.
Jungkook. Beni evine davet etmişti. Şu an basbaya, asla ama asla tahmin edemeyeceğim evine gelmiştim. Biraz ıssız bir sokaktı, fazla kişi olduğu da söylenemezdi. Kendisi de zaten apartmanlı evlerden birinde değil direk daire olan bir evde yaşıyordu.
Kapıyı yavaşça tıklattım. Sanki kapının çalınmasını bekliyormuş gibi anında açılmıştı kapı.
"Hoş geldin"-jk
Selam vermek için önünde hafifçe eğilecekken Jungkook beni dikleştirmiş ve hemen sarılmıştı.
"Eğilmene gerek yok, arkadaşlar birbirini görünce sarılmalı"-jk
Tebessüm edip kollarımı tereddütle ona sardım. Kendimi sadece umut veren gıcık watty kızı gibi hissediyordum. Bu da Jungkook'a karşı yapacağım her haraketi fazlasıyla düşünmeme neden oluyordu.
"Hadi içeri geçelim"-jk
Ellerimi nazikçe tutup beni içeri yönlendirdiğinde onunla yürümeye başladım.
İçeri girdiğimde ise fazlasıyla değişik hissetmiştim. Son zamanlarda aşırı soft,utangaç, olan Jungkook'un evi simsiyahtı. Bu ürperticiydi ama mükemmel gözüküyordu.
"Woah"-ls
"Evin çok güzel"-ls
"Sağol, hadi gel oturalım"-jk
Ellerimiz hâlâ birleşik olduğundan kaynaklı beni yine yöneterek koltuğa ilerletmişti. Başta o oturduğunda ellerini bıraktım ve bende oturmak için eğildim.
Ve yine beklenilmeyecek bir haraket ile olaylar gelişmişti.
Jungkook elimi tekrar ellerine dolayıp beni kendine doğru çekip kucağına oturtturmuştu.
"Burası daha rahat. Öyle değil mi?"-jk
Hızlanan kalbimi belli etmeyerek düzene soktum ve Kalkmamam için aniden belime sardığı kollarına baktım.
"Kalksam daha da rahat olacak gibi"-ls
Belimdeki kollarını itleyip ayağa kalktığımda yüzüne bakamamıştım. Neden utandığımı bilmiyordum ama şu an utanmanın sırası olmadığını biliyordum.
