Kuran-ı Kerim cennetlik müminleri anlatırken onları şöyle tanımlar: "Geceleri pek az uyurlardı.
Seherlerde istiğfar ederlerdi." (Zariyat; 17-18) Seherde istiğfar -bağışlanma- dileyen müminlere melekler eşlik ederler. Onların sağ ve sollarına, ön ve arkalarına oturup dualarına amin derler.
Onun için Hz. Resul (s.a.v.) gecenin karanlığında şöyle dua ederdi. "Allah'ım! Kalbimi nurlandır. Gözlerimi nurlandır. Kulaklarımı nurlandır. Sağımı nurlandır. Solumu nurlandır. Önümü nurlandır. Arkamı nurlandır. Üstümü nurlandır. Altımı nurlandır. Ve benim için nuru çoğalt."
Seherde az uyurdu. Çokça dua okurdu. Çokça zikrederdi. Çokça düşünür, tefekkür ederdi. Çokça secde ederdi. Boynu bükük, Rabbe yalvarırdı. Bazen heyecanlanır. Bazen derin bir sükûnete varırdı.
Gecenin seherine yakın namaz ve dua onun ibadetini oluştururdu. Bazen sahabenin adını bir bir söyler ve onlara dua ederlerdi. Bazen ümmete.
Bazen gelecek müminlere dua ederdi.
O sehere başlamadan önce şöyle derdi: "Allah'ım! Bütün övgüler senin içindir. Sen yeri ve göğü ve ikisi arasında bulunan her şeyi ayakta tutansın. Her şeyin dizgini senin elindedir. Bütün övgüler sana aittir. Sen yerin, göğün ve ikisi arasındaki her şeyin nurusun. Yine övgüler senin içindir. Sen yerin, göğün ve ikisi arasındaki her şeyin tek sahibisin. Bütün övgüler sana aittir. Senin içindir. Sen haksın. Sözün de haktır. Ahirette seni görmek de haktır. Gerçektir. Cennet de, cehennem de haktır. Peygamberlerin de haktır. Muhammed de haktır. Kıyamet günü de haktır."
Gelin sizler de onun ümmeti olarak onun yaptığını yapın.
