"ဒါဆိုရင္ သူတို႔က သိပ္လွတာပဲလား"
"ဒါေပါ့ မင္းသားေလးရဲ့ အခ်ိဳ႕ဆို သူတို႔ရဲ့
လွပမႈေၾကာင့္ ရူးသြပ္သြားၾကသတဲ့"
"အစ္မေတာ္ရဲ့ လွပမႈေတြထက္ေတာင္ပိုၿပီးေတာ့လား"
စိတ္ဝင္တစား ေမးျမန္းေနသၫ့္
မင္းသားငယ္ေလးရဲ့ မ်က္လံုးအိမ္ေတြဟာ
ၾကယ္စင္ေတြကဲ့သို႔ ၿဖိဳးျဖတ္လင္းလက္ေနသည္။အျဖဴစြတ္စြတ္ဝတ္ရံုလႊာနဲ႔ မင္းသားေလးဟာ ေလာကကိုေအးခ်မ္းေစသၫ့္
စႏၵာလမင္းကဲ့သို႔ မ်က္ႏွာကေလးကပင္
ျမင္ရသူ ရင္ကိုေအးခ်မ္းေစသည္။
အမ်ားသူငါကေလးေတြလို မိခင္
ရင္ခြင္၌ခြၽဲႏြဲ႔မႈတို႔အတိမရိွ၊ေျပးလႊားေဆာ့ကစားမႈတို႔ထက္ စာအုပ္စာေပမ်ားႏွင့္ ေမြ့ေလ်ာ္အခ်ိန္ကုန္ေနတတ္သည္။လက္ထဲစာအုပ္တစ္အုပ္ရိွေနလ်ွင္ ကမ႓ာတစ္ခုလံုးကိုပါလ်စ္လႉရႈထားႏိုင္သၫ့္ ေရေျမႇ့သခင္အရွင္၏သားငယ္။
"အထိန္းေတာ္ယန္ သားေတာ္ကိုဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္မ်ား တားျမစ္ထားတဲ့အယုတ္အညံ့ေတြအေၾကာင္း ေျပာျပေနရသလဲ!"
တံခါးကိုအလ်င္တေဆာဖြင့္ၿပီး
ီနီရဲေနေသာ မ်က္သားအစံုနဲ႔
သူ႔အား ေဒါသတႀကီးဆူပူေအာ္ဟစ္လာသၫ့္
အရွင္မ။တစ္ခ်ိန္တစ္ခါကလို ႏူးညံ့ျခင္းအလ်ဉ္း
ၿပီးသၫ့္အရွင္မႏွင့္မတူေတာ့ၿပီ။နဖူးျပင္ေျပျပေတြင္ ေခြၽးစတို႔ေနရာယူထားၿပီး ျပင္ျပင္ဆင္ဆင္ဝတ္ေလ့မရိွတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ဝတ္ရံုတို႔ကလဲ ဖိုသီဖက္သီ။ဆံစတို႔သည္လဲ မေသမသပ္။
"မယ္မယ္ဘုရား သားေတာ္အတင္းေမးလို႔
ယန္ယန္က ေျပာျပေနတာပါ"
စာဖတ္စားပြဲေရ႔ွထိုင္ေနဆဲ သားေတာ္ဟာ
သူမ၏ဖရိုဖရဲပံုစံကို သာမန္ျမင္ေတြ့ေနက် ျမင္ကြင္းကဲ့သို႔ အာရံုမစိုက္ပဲ ခပ္ေအးေအး
ဝင္ေျဖလာသည္။
"သားငယ္ မယ္မယ့္ဆီလာပါအံုး"
,
အထိန္းေတာ္ယန္အား မာန္မဲေနရာမွ
ဂရုစိုက္ေပးျခင္းတို႔ကင္းကြာလ်က္ထားခဲ့မိေသာ
သားငယ္ထံ လက္တို႔ျဖန႔္ကားလ်က္ ရင္ခြင္ကို
ဖြင့္ဟလိုကၼိသည္။
ထိုင္ေနရာမွ ဝတ္ရံုတို႔ကိုလက္ျဖင့္ ျဖန႔္ျဖဴးေအာင္ျပင္ဆင္ၿပီး သူမဆီလွမ္းလာသၫ့္သားငယ္။အရင္ကလို ခ်စ္စဖြယ္အမူအရာတို႔ ကင္းမဲ့ေနသၫ့္ သားငယ္ဟာ သူမတို႔၏အပူေဇာေတြကို နားလည္သၫ့္အေလ်ာက္ သူမဆီလာရန္ငိုယိုပူဆာျခင္းတို႔ပင္မရိွ။ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ လူႀကီးတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ရင့္က်က္ေနသည္ကို သူမရင္ထဲမေကာင္းမိေသာ္လဲ အဘယ္သို႔တတ္ႏိုင္မည္နည္း။
YOU ARE READING
野花雪月(Wild Flower And Snow Moon)
Ficción históricaᴴᵉ ᵗᵃᵘᵍʰᵗ ᵐᵉ ʰᵒʷ ᵗᵒ ˡᵒᵛᵉ ᵇᵘᵗ ⁿᵒᵗ ʰᵒʷ ᵗᵒ ˢᵗᵒᵖ
