අපි අපේ 10
" ඒ උනාට...මට හොස්පිට්ල් එක ළඟට හරි ගිහින් එන්න ඕනෙ...මට අම්මව මගෑරුනා...ඒ වෙලාවෙ මට ගෙදර ඉන්න තිබ්බෙ..."
අයියාගෙ මූනෙ ඊට පස්සෙ තිබ්බෙ අනුකම්පාවක් එකතු වෙච්ච බැල්මක්...
" යකෝ....ඒක එහෙම තමයි...උඹ හිතලා එහෙම මගෑරියෙ නෑ නෙ...මටත් ආව තරහට උඹටම ගැහුවෙ...අනේ සොරි මල්ලි....ඒක මම හිතලා කලේ නෑ.... උඹට ඕනෙ නම් බැනපන් මට..."
" ඔය මගුලක් නෙමේ...මට හොස්පිට්ල් යන්න ඕනෙ...අම්මට මොකද දන්නෑ..."
අපි දෙන්නගෙ කතාව අහන් හිටපු තාත්තා ඒ මැද්දට පැන්නා..
" සුදු අප්පුවො...දැන් උඹ ගියා කියලා මොනවා කරන්නද....දොස්තර වැඩේ කරන්ඩ ඈ මොකෝ...අම්මා ගාව සීතා නැන්දා ඉන්නවනෙ...ඇරත් අම්මට සුප් එකකුයි...සීතා නැන්දට කඩෙන් බත් එකකුයි ගිහින් දීලා ආවේ..."
"ඒකනෙ අන්කල් මාත් කියන්නෙ.....මම ගිහින් නාගෙන එන්නං....ඇඟට මාර මහන්සී...මල්ලි...උඹත් ගිහින් නාගනින්කො...ටවුමට ගිහිල්ලා මොනවා හරි කන්ඩ ගේමු....තාත්තට බේත් බොන්න එපැයි"
අයියා ගියාට පස්සෙ මම තාත්තා වාඩිවෙලා හිටිය පුටුව ළඟ බිම වාඩිවෙලා තාත්තගෙ ඔඩොක්කුවෙන් ඔලුව තියාගත්තා...කෙස් අස්සෙන් අත යවල ඔලුව අතගෑවට දාඩිය පිරිලා...
"මගෙ ඔලුවෙ දාඩිය...තාත්තගෙත් අතේ ගෑවෙනවා..."
"උඹට අම්මා නැතුව පාලුද..."
"නෑ..."
" එහෙනම්.."
"දුකයි.."
" ඇයි "
" මට අම්මාව මගෑරුනා...මම ෆෝන් එක පැත්තක තියලා රෑවෙනකන් සෙල්ලං කලා....ඔයයි අම්මයි විතරයි ගෙදර කියලා ගානක් වත් ගියෙ නෑ.... මගෙ වැරැද්ද "
"සුදු අප්පු...උඹ හිටියා කියලා අම්මා අසනීප නොවී තියෙන්නෙ නෑනෙ...උඹ හිටියනම් කරන්නෙ අම්මාව ඉස්පිරිතාලෙ එක්කන් යන්ඩ උදව් කරන එකනෙ...ඒක කොහොම හරි දැන් උනානෙ...ඒ හින්දා උඹ වැරැද්දක් කලා වගේ හිතන් ලතැවෙන්ඩ එපා...හෙට පාන්දර ගිහින් අම්මව බලන්ඩ..."
" ඒ උනාට මට අම්මව බලන්ඩ ඕනෙ..."
"උඹ හිතන්නෙ මට අම්මව මතක් වෙන්නෑ කියලද...ගෙදරම වස පාළුයි... එයැයිගෙ කට හඬක් නෑහෙද්දි ගෙදරම මූසලයි... ඒ උනාට මේ ඉන්නෙ..."
ESTÁS LEYENDO
අපි අපේ
Historia Cortaසුදු අප්පු කියන හිරිමල් වයසෙ ඉන්න දඟකාර සමරිසි චරිතයක් වටා ගෙතුණු , මව් සෙනෙහස, පවුලක ඇති බැඳීම් සහ ආදරණීය පලිගැනීම් ගොඩකට මැදිවෙලා ලියවුණු සමරිසි ආදර කතාවක්.... හිනාවෙන්න බැරි අයට කියවන්න තහනම්....😂
