De ik in mij

Hij

Hij. Hij die me zo gelukkig maakt. Naast elkaar zaten we te staren naar het witte plafond boven ons hoofd terwijl we naast elkaar lagen op de dunne matrassen die zich onder onze lichamen bevonden. Hij staarde naar mijn gezicht en zijn lippen krulde. Ik keek hem aan en onze ogen maakten contact. Hij plaatste zijn lippen tegen mijn voorhoofd aan en liet een kus achter. Ik sloot mijn ogen en genoot van het gevoel. 'Ik hou van je' zei ik met een lach.
Ik heb mezelf zo vaak afgevraagd waaraan ik deze liefde heb verdiend.
'Ik ook van jou' antwoorde hij.
Ik draaide me op mijn zij en verstopte mijn gezicht tegen zijn borstkas en sloot mijn ogen.
Ik viel in slaap naast de liefde van mijn leven.

Ik voelde me zo veilig bij hem. Dat wist ik zeker omdat ik nooit eerder naast een jongen gelegen heb. Bij hem voel ik me veilig en geborgen, hij maakt mijn pijnlijk leven zo zacht en makkelijk. Toen ik half wakker werd voelde ik zijn blik naar mijn gezicht kijken, zijn lippen vormden een glimlach. Hij kuste mijn gezicht en liet overal zachte kusjes achter. Hij hield van mij, ik hou niet eens van mezelf maar hij houdt van mij. Het voelde alsof hij al mijn onzekerheden kuste. Hij kuste men heel gezicht behalve mijn lippen, dit had ik eerder nog niet gedaan en was er nog onzeker over. Hij respecteerde dat in alle maten maar liet ook weten dat hij het een eer zou vinden de eerste te zijn. Ik kon stiekem ook niet wachten maar liet mijn onzekerheid altijd overnemen. Dat is mijn leven zo een beetje. Onzekerheid. Onzeker zijn. Geen zelfvertrouwen. En hij. Hij is hier om van alles te houden waar ik niet van kan en wil houden. Het was niet de eerste keer dat hij me vertelde hoe perfect ik was in zijn ogen en hoe hij zo lang achteraan me aan zat om mij te winnen. Hij had me. Eindelijk. Na al die jaren had hij me. Hij ging me niet meer laten gaan zei hij altijd. Ik hoopte maar dat deze woorden echt waren en vroeg God elke dag om hem voor mij te saven. Ik zou het niet aankunnen om nog eens te eindigen met een gebroken hart. Hij zou me geven wat mijn hart wilt en verlangt.

Na lang liggen knuffelen, was het tijd om te gaan. Het werd al laat en ik moest gaan nadat ik al een gemiste oproep had van mam. Ik stond op en hij deed hetzelfde.
'Ik zie je snel weer' zei ik. Wetende dat het morgen al zover zou zijn.
'Natuurlijk' zei hij.
Hij trok me nog eens in zijn armen en liet me buiten.
Ik haatte het om ergens anders te zijn dan bij hem. Het liefst zou ik bij hem blijven. Voor altijd.

(Hi, nu je hier toch bent wil ik je vragen om op mijn boek te stemmen hihi! :)

Ik neem jullie graag mee in mijn leven en vertel jullie over hoe ik alles ervaren heb. Dit boek beschrijft gebroken liefde, depressie, donkere gedachten en ongelukkigheid,.. Ik wil jullie laten merken dat het oké is om niet oké te zijn en ik wil jullie laten zien dat jullie niet alleen zijn en er nooit alleen voor staan xoxo 

Stuur me gerust een dm op Instagram als je graag een babbeltje wil doen @dett3b <33)