1. GAMZELİ

GAMZELİ

Beyoğlu Abi 'si

Issız bir gece yarısı Beyoğlu ' nun en ağır abisi Galatasaray Hamamı ' nın önünden geçiyordu . Aklında bu durumdan nasıl kurtulacağı kalbinde ise o eski ahşap bir binanın camından her sabah ona el sallayan fakat tek kelime edeyen tek gamzeli kız vardı. Daha adını bile bilmiyordu falat kalbinde ona karşı bi sıcaklık hissetmişti onu gördüğünde annesini görüyordu çünkü ...
O bukle bukle kahverengi saçları o kalın fakat bi o kadar da mütevazi dudakları yılların acısını gösteren o yemyeşil ve büyük gözleri ile ona annesini hatırlatıyordu . Bir an durdu etrafına bakındı . Mustafa Abi ' nin sesini duyar gibi oldu ve kafasını sağa çevirdi . Nasılsın evlat ? diye bir soru yönelmişti . Cevap veremedi aklı karıştı o kadar aklını almıştı ki o tek gamzeli kız sorulan soruya bile iki kez derin nefes aldıktan sonra cevap verebildi . "Hiç bi şeyim . "
Cevabını alınca Mustafa Abi çok şaşırmıştı . Yıllardır o tozlu paltosu yılların ve hayatın eskitemediği rugan ayakkabıları ve sarıya çalmış olan beyaz gömleğiyle her sabah ona selam vermeden dükkanına girmeyen etrafına selam yollamayı kendine borç bilen Pusat gitmişti . O gözlerindeki kavga nefret ateşi sönmüş hatta elinde hararetle salladığı tesbihi bile artık duraksar olmuştu . Mustafa Abi hiç bi şey diyemedi sadece  ne olursa olsun kaybetmediği babasından ona geçen heybetli yürüyüşüne bakakaldı . Dudaklarından " Hayrolsun " diye İstanbul agzıyla tek kelime döküldü ıssız mahalleye ..