Akşam olmuştu, çok derin bir boşluk vardı . Hem ruhsal hem de bedensel diyebiliriz ,çünkü yaşadığım boşluğun dolaylı yoldan tanımı bu. Yatakhanenin sonundaki ranzanın altında ben yatıyordum . Bir tek ben kalmıştım , tabi bayan Janet ve bayan Lavalivani'yi saymazsak. Alt katta bayan Lavalivani , bayan Andrea ve bayan Janet 'in odaları bulunuyordu . Fakat bayan Andrea gittiği için artık o oda boşalmıştı . Aklımdan" zaten artık sadece üç kişiyiz o oda neden benim olmasın ki" diye geçirdim . Merakıma yenik düşüp yatakhanenin kapısını açtım ve alt kata indim . Bayan Andrea 'nın odasının kapısı aralıktı ,yavaşça kapıya doğru yürüdüm ayakkabımın burnuyla kapıyı ittirdim . Kapı yavaşça açıldı içeri girdim , oda çok güzeldi . Çarşaflar yeni serilmiş odanın tozu bir güzel alınmıştı , cama parelel duran dolabın içindeki kitaplar adeta parıldıyordu. Kendimi odanın güzelliğine o kadar çok kaptırmıştım ki odaya bayan Lavalivani 'nin girdiğini bile farkında değildim. Bayan Lavalivani eliyle yavaşça kapıya tıkladığında fark etmiştim beni izlediğini. Ona dönüp;
-Ben çok özürdilerim bayan Lavalivani. Ben şey .... sadece merak ettim .....
Bayan Lavalivani anlamış olacak ki ,bana doğru gelip iki elini omuzlarıma koydu ve eğilerek benimle göz teması kurdu ve herzamanki tavrını alarak;
-Eğer bu odanın senin olmasını istiyorsan senin olsun istediğin gibi düzenle, artık tam anlamıyla bir aile sayılırız değilmi.... dedi . Çok mutlu olmuştum kendime hakim olamayıp gözyaşlarımın akmasına izin verdim ve bayan Lavalivani'ye sıkıca sarıldım .O da bana sarıldı beni başımdan öptü ve bana hemen yukarı çıkıp eşyalarımı indirmemi söyledi. Hızla yukarı çıktım ,valizime herşeyi tıkıştırıp patır kütür aşağı indim koşup "odama" girdim. Şaka gibiydi . Daha dün hayatımda ki şanssızlıklara söverken, şimdi tanrıya dua ediyordum.
