gök kuşağım da olmayan tek renk

🍷siyah 🖤

O inanılmaz dı bakmaya doyulmaz fakat korkutucu bir çekiciliği var dı o gök kuşağında tek olmayan renk ti o siyah tı.

☆☆☆☆☆☆☆》

Bu olanüstü bir şey di gözlerimi açtığımda hiç bir şey hissetmiyordum sadece boşluk tu up uzun ve genişliği fazla olmayan bir oda ve odanın her yeri yatak dolu ben buraya nasıl geldim ve ya buradaysam da hiç bir şey hatırlamıyorum yataklarda oturup şaşkınca etrafa bakınan kızların da durumu benden farksız dı bu gerçek dünya mıydı yoksa benim hayal ürünü bilinçaltı rüyam mıydı yaşam yada ölüm arasındaki koca boşlukta kaybolmuştum sanki ne yaşadığımı ne de öldüğümü hissedebiliyordum sadece koca bir boşluk

Eren)

Bir koltukta kolumu masaya koymuş ve kafa mı da koluma gömmüş bir şekilde uyandım ben burda ne ara uyuya kaldım bilmiyorum etrafa bakındığım da duvardaki saatin hiç durmadan çok hızlı bir şekilde döndüğünü farkettim bu burası ne resi bunun hakkında hiç bir sonuca varamadım gerçekten çok tuhaf bir hissizlik içindeydim koltuktan kalkıp etrafı incelemeye ve hatırlamam için bir tür bana ait eşya aramaya başladım ve bir defter buldum camlı dolabın rafında bir defter kilitli bir defter di günlük olma ihtimali yüksek ti odadan dışarı çıktığımda insanları deli gibi ben kimim nerdeyim sorularını duymamazlıktan gelerek binadan çıktım burası galiba bir ofisti fakat tek hatırladığım doğum yılımın çalışmaya uygun olmadığı da bir gerçek ti ben daha 18 yaşındayım ve burda ne işim var cidden kendim hakkında ki bütün anılarımı geri kazanmak istiyorum insanlar çıldırmış gibi etrafa koşuşuyordu keşke onlar da benim yaptığımı yapacak kadar akıllı olsalar cebimi karıştırdığım da bir anahtar buldum ama arabayı nasıl bulacaktım anahtarın kilit açma düğmesine sürekli basarak sansörleri yanıp sönen arabanın yanına gittim ah evet kapısı açıldı buldum sanırım arabaya bin dim ve duraksadım ben nereye gidicektim?

Siyah)

Bahçeye çıktım ve binanın duvarısın da olan tabela da koskoca yetimhane yazısını gördüm bilmem ne belediyesi diyo du da orayı okumadım ben anne babasız mıydım anılarımı gerçekten geri istemiyordum insanlar da benle birlikte duraksadı fakat delirmiş gibi gözüküyorlardı gülüyorlardı piskolojik sorunlu gibiler di korkmaya başlamıştım koşarak dışarı çıktım koca demir kapı artık arkada kalmıştı belki burdan kaçmaya çok çalışmıştım şimdi ise kimsenin sorusunu yanıtlamaya ve geri içeri atmaları na gerek yoktu herkes her şey unutmuş tu kaldırımda öylece durmuş beklerken siyah lüks bir arabanın on sürat gitmesiyle duraksadım arabaya sesli bir şekilde küfürler yağdırırken araba az ilerde dur du ve içinden bir çocuk çıkarak yanıma geldi

"Kussura bakmayın hanfendi."dedi kibar bir gülümsemeyle

"Sen bir şey hatırlıyo musun?."dedim arabayla öyle gitmiyordu değil mi?

"Hayır!"dedi ve elinde günlük yazan bir defteri göstererek "burda yazan yere gitmeye çalışıyorum ve tabela burayı gösteriyor du hızımı alamadım ani firen yaptım bu nedenle."dedi vay aq böyle zengin biri niye günlüğüne böyle bir yerin adresini yazsın ki çok aptalca

"Burda kimin var ki neden burayı yazasın ki?."diye soru yönelttim

"Bilmiyorum ben de her şeyi unuttum burdan bir an önce uzaklaşmak istiyorum ya da anılarımı geri kazanmak senin planın ne?."dedi cevabımı söyledim zaten kendime sıra onunla paylaşmakta

"Yeni bir sayfa."dedim yetimhaneye bakarak

"Bana yardım eder misin?"dedi bir amacım yoktu edebilir dim hayır demem için hiç bir sebep yok tu

"Olur herkes delirmiş gibi korkutucu gözüküyorlar."dedim etrafa bakındı arabalar kaza yapmıştı biri duvara biri önündeki arabaya çarpmış ve diğer hepsi

"Gel günlüğü mü okuyacak sakin bir yer bulalım."dedi ve arabaya ilerlemeye başladı

"Mümkünse neden olmasın."dedim ve onun la arabaya ilerledim o şöför koltuğuna ben de yanına bindim

KAYBETTİĞİN ANILARIN SENI ÜZEBİLECEĞİ ENDİŞESİNE KAPILMA SİYAH BAZILARI SENİ MUTLU EDEBİLECEK KADAR DEĞERLİ OLANLARI HATIRLAMAYA ÇALIŞ ANILARIN ÇOK YAKININDA SAKLI.....🖤