Jungkook son mesajının ardından 1 2 saat sonra yolda olduğuna dair bir mesaj atmıştı. Onu beklerken hiçbir şey yapmamıştım. Canım hicbir sey yapmak istemiyordu. Yatağımda öylece uzanıp düşündüm.
Eğer bebeğim yaşasaydı şuan nolurdu?
Bu soruyu kendime defalarca sordum. Muhtemelen şirket ile tartışıyor olurduk veya bebeği aldırmış oldurduk bilmiyorum. Aklıma bebek fikri asla yoktu.hamile olabileceğime hiçbir zaman ihtimal dahi vermemiştim. Ama hayat bana bir bebek vermişti ve kaybetmemin üzerine de kafama bu fikir girmişti.
Eğer onu kaybetmemiş olsaydım aldırmak zor gelmezdi belki de. Insan bir seyleri kaybedince değerini anlıyor. Ben bilmeden kaybetmiştim üstelik. Onu kaybettiğimi öğrenmek beni derinden sarsmıştı.
Jungkook.. Benim güzel sevgilim. Bir anda bebeği olacağını ve bir kaç saniye içerisinde de kaybettiğini öğrendi. Ne düşündüğünü ne hissettiğini bilmiyorum. Ama onun da benimle ayni durumda olduğunu hissediyorum. Onunla baş başa çıkacağımız tatilde güzelce içimizi dökmeye de ihtiyacımız var.baska türlü rahatlayamam sanırım.
"Sevgilim ben geldim."
Jungkook'un sesi ile yatakta doğruldum.
"Yatak odasındayim"
Gittikçe yaklaşan ayak seslerinden buraya geldiğini anlamıştım.
"Burada ne yapıyorsun?"
"Hiç hiçbir şey yapmıyorum öyle yatıyordum. Sen naptin asıl Nasil geçti günün?"
Benim yanıma gelip bacaklarını birleştirdi ve kafami dizlerine koymami sağladı.
"Sana yazdıktan sonra pratiğe devam ettim bu saate kadar sürdü anca gelebildim."
Kafami anladığıma dair salladım.
"Sen neden erken çıktın doğru düzgün anlat bakayım."
"Biliyorsun sabah bir anda şirketten çağrıldım solom için. İşte gittim kayıt yapılacaktı. Yg odasına çağırdı bayağı konuştu söyledim zaten sonra kayıt odasina gidecekken menajerim tatile gitmem gerektiğini yoksa toparlanamayacağımı söyledi öyle yani."
"Anladım sevgilim. Bu arada tatil konusunu konuştum 1 hafta izin veriyorlar sadece uygun mu senin için?"
"Evet evet gidelim o bile yeter."
"Tamam o zaman ben organizasyonu yaparım."
Kafamı onaylar anlamda salladim ve yattığım yerden yüzüne bakmaya başladım. Çökmüş gibiydi.goz altlari yorgunluktan ben burdayim diye bağırıyordu.
"Jungkook?"
"Efendim"
"Bana neden anlatmıyorsun?"
"Neyi?"
"Nasıl hissettiğini ne düşündüğünü"
Kafami dizinden kaldırıp onunla aynı pozisyona geldim. Gözlerimin tam içine baktı ve konuşmak için ağzını araladı.
"Aslında ben de ne hissettiğimi tam olarak bilmiyorum. Sarsıldım evet bu doğru ama sen gözümün önünde günden güne erirken ben kendi üzüntümü sana yansıtmam Lisa"
Kendimi tutamayıp ağlamaya başladım.
"Şş ağlaman için mi söyle diyorsun bana sil o göz yaşlarını sevgilim dayanamiyorum."
Ona kocaman sarıldım.bu hayatta tek ihtiyacım olan şey şuan yanımdaydı daha ne isteyebilirim ki.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
