When Love Lasts

01

This is a work of FICTION. All characters are used in FICTITIOUS manner.

---

It's a sunny Friday morning. Iminulat ni Irene ang kanyang mata at pinatay ang kanina pang nag-iingay na alarm clock sa katabi niyang lamesa.

She's about to sleep again nang makarinig siya ng sunod-sunod na katok sa pintuan niya. Inis siyang bumangon at binuksan ito, bumungad sa kanya ang kanyang Kuya Bongbong.

"Good Morning! Breakfast is ready, ikaw na lang ang hinihintay" magiliw niyang bati.

"Susunod ako" inaantok niyang tugon at sinara ang pinto.

Hindi pa man siya nakakalayo sa pinto ay sunod-sunod na naman ang pagkatok. "Ano ba! Sabing susunod ako eh!" sigaw nito sa kanyang kapatid.

Makikita sa mukha ni Bongbong ang gulat, "Aga-aga, napakasungit" at tumalikod na para bumaba.

"Gising na?" tanong ni Imee nang pumasok siya sa kusina.

Just like what he said earlier, kompleto na sila, si Irene na lang ang wala. "Oo, gising na ang dragon" nakasimangot niyang sagot.

"Why, what happened?" usisa ng kanilang ina.

"I just told her na kakain na at siya na lang hinihintay, sinigawan ba naman ako", parang bata niyang sumbong. Tatawa-tawa namang uminom ng kape si Imee at Liza.

Maya't-maya bumaba na si Irene at nagtungo na sa kusina. She went straight to her beloved mother and kissed her on the cheek, "Morning Ma."

Imelda nodded, "Manganen" (Kain na) she replied. She sat on her seat, beside Imee and started putting foods on her plate.

Sinulyapan niya ang kuya niya, "Why are you staring at me?" she asked her kuya.

"Bat ang sungit mo?" balik nitong tanong.

"Baka di pay namurmurayan" (Baka inaantok pa) singit ni Imee at nagtawanan sila maliban kay Irene na nakakunot ang noo habang kumakain.

Nang tumigil ang tawanan, "Anyway, are you guys busy today?", tanong ng kanilang ina.

"Lalabas ako mom", Imee answered.

"Sasamahan ko si Liza ma, she will visit her parents" Bongbong said. "We will leave after lunch pa naman ma" sabi ni Liza at tumango naman si Imelda.

"How about you 'nak?" she asked.

Tumingin silang apat kay Irene. "I have no plans for today mom" she answered.

"Great! Can you atttend a party for me anak?" Imelda sweetly asked.

"Ako lang mag-isa?" tanong niya.

"Yes hija, may lakad din ako, bibisita ako sa mga hospitals kaya baka di na ako makaabot sa party" tugon ni Imelda.

"But Mom, you know I don't attend your parties alone" sabi ni Irene.

"Tatta lang anakko. Please do it for me 'Rene" (Ngayon lang anak), she uttered.

Habang nakabusangot si Irene dahil walang magawa, nagpipigil naman ng tawa ang dalawang kapatid niya.

"Nakakahiya kase kapag walang pumunta kahit isa sa atin, they always attend our parties and events" pagpapatuloy ng ina.

"Alright mom, where, when and what should I wear?" Irene said, defeatedly.

It's barely true that she doesn't attend parties alone. It's just that, she's not in the mood to go out of the house. But she really can't say no to her mother.