🌸အလွမ်းတေးပန်းချီ☁️

☁️Zawgyi code☁️

_☁️_

တျဖည္းျဖည္းေမွာင္ရီစျပဳလာတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔အတူ ေျခလွမ္းတို႔ကို ခပ္ျမန္ျမန္ အရိွန္တင္ကာ ေလ်ွာက္လွမ္းမိေတာ့သည္..

ေဆာင္းဝင္စမို႔ ေမွာင္စျပဳလာသည္ႏွင့္ မေနႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေအးတာ‌ေၾကာင့္လက္ႏွစ္ဖက္အား အေနြးထည္ရဲ့ အိတ္ကပ္ထဲ အတင္းတိုးထၫ့္ထားပစ္သည္..

လမ္းၾကားတို႔ထဲ ခ်ိဳးေကြ့ဝင္လာခဲ့ရင္း ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း တိုက္ခန္းငယ္တစ္ခုေရ႔ွေရာက္တဲ့အခါ ေျခလွမ္းတို႔ကို အလိုလို ရပ္တန႔္မိသား..

အနည္းငယ္အခုန္ျမန္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားဟာ အေျခအေနကို ခန႔္မွန္းမိသည္ထင္၏..

ဆိုင္းငံ့မေနပါဘဲ အိတ္ကပ္ထဲပါလာသၫ့္ ေသာ့အပိုျဖင့္ တံခါးအားခပ္ျမန္ျမန္ ဖြင့္လိုက္သည္..

ခ်က္ !

မီးေတြဖြင့္လ်က္သားရိွ‌ေနတဲ့အခန္းငယ္‌ေလးထဲက ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ အလိုလိုၿပံဳးလိုက္မိသား..

ေျခသံကိုခပ္ဖြဖြ အေနအထားျဖင့္ထိန္းေလ်ွာက္ရင္း အိမ္ထဲကိုဝင္ခဲ့သည္..

ကြၽီ!

အခန္းတစ္ခုရဲ့ တံခါးအား အသာဖြင့္ရင္း အခန္းထဲက အေျခအေနကို အကဲခတ္လိုက္သည္..

ကုတင္ေပၚ တေစာင္းလွဲရင္း ေမွးေနရွာတဲ့ လူသားေလးအား ေတြ့တဲ့ အခါ အလိုအေလ်ာက္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ မ်က္ဝန္းအိမ္က မ်က္ရည္ေတြ..

"အကို..သက္သာရဲ့လား.."

"ကုကီး ..ေရာက္လာၿပီလား.."

အဖ်ားရိွေနတဲ့ နဖူးျပင္အား ခပ္ဖြဖြနမ္းရင္းကုတင္ေပၚတက္ကာ  လွဲေလ်ာင္းေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေလးကို အေနာက္ကေန သိမ္းက်ံဳးဖက္ပစ္လိုက္သည္..

" အကို မင္းအတြက္ ဟင္းျပန္ေနႊးေပးမယ္..ထမင္းစားသြားေနာ္.."

အင့္!

"အကို ခဏေလး ခဏေလး ဒီအတိုင္းဘဲေနေပးပါ!"

ထြက္သြားဖို႔ျပင္ေနတဲ့ အကို႔ ကိုယ္ေလးကို ပိုမို တင္းၾကပ္ေအာင္ ျပန္လာ္ေပြ့ဖက္ထားမိသည္..

တစတစ တုန္ရီလာတဲ့ လက္ေတြဟာ အကို႔ကို တင္းၾကပ္စြာ ေပြ့ဖက္ထားမိဆဲ..အထိန္းအကြပ္မရိွ က်ဆင္းလာခဲ့တဲ့ မ်က္ရည္ေတြဟာ အကို႔အက္်မွာ ‌ေနရာယူလို႔..