**တီ...တီ...တီ...**
"ေျပာ..."
တစ္ဖက္က ထြက္ေပၚလာတဲ့ ရင္းႏွီးေနၿပီးသား ဆူေဆာင့္ေဆာင့္ေလသံေလး။ ထိုေလသံေလးဟာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ မနက္ခင္းရဲ႕ သာယာတဲ့ေတးသြားေလးပင္။
"ထေတာ့ေလ...."
"အခုမွ မနက္၅နာရီပဲရွိေသးတာ...နာရီမွားေနတာလား..."
"မမွားပါဘူး..ဝရံဝာာကို ခဏထြက္လာပါလား..."
"ဘာလို႔လဲ..."
"ထြက္လာပါ..."
"က်စ္..."
ဖုန္းထဲက ၾကားရတဲ့ စုတ္သပ္သံနဲ႔ ေျခသံခပ္ျပင္းျပင္း။ ဒီအသံေလးေတြကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္အလြတ္မွတ္မိေနၿပီျဖစ္သည္။
ႏွစ္ထပ္သစ္သားအိမ္ေလးရဲ႕ အေပၚထပ္ဝရံတာကို ေမွ်ာ္ၾကည့္ေနခ်ိန္ ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ ဆံပင္စုတ္ဖြားနဲ႔ေကာင္ေလး။ စြပ္က်ယ္အျဖဴေလးဝတ္ထားၿပီး ေအာက္ကေတာ့ ကာတြန္းေဘာင္းဘီတိုေလးနဲ႔ ထိုေကာင္ေလးဟာ မ်က္ေမွာင္ႀကီး က်ဳံ႕ထားသာ္လည္း ခ်စ္စရာအတိျဖစ္ေနသည္။ လက္ေဝွ႔ရမ္းျပေတာ့ ထိုေကာင္ေလးက ဘာကိစၥလဲဆိုတဲ့ပုံစံနဲ႔ ေမးေငါ့ျပပါ၏။
"ပန္းခ်ီဆြဲခ်င္စိတ္ေပါက္လာလို႔...အေဖာ္လိုက္ေပးပါလား..ေနာ္..ကိုယ္အခုပန္းခ်ီဆြဲဖို႔ အရမ္းစိတ္အားထက္သန္ေနတာ..."
ေျပာေတာ့ ထိုေကာင္ေလးက သူ႔ဆံပင္ေတြသူ ဆြဲဖြၿပီး
"ခဏေစာင့္..ဆင္းလာခဲ့မယ္..."
ဆယ္မိနစ္ေလာက္ၾကာတဲ့အခါမွာေတာ့ အနက္ေရာင္အားကစားေဘာင္းဘီနဲ႔ အက်ႌလက္ရွည္ေလးဝတ္ကာ ထြက္လာတဲ့ ထိုေကာင္ေလး။
"အဲ့တာအတြက္ ဒီလိုမနက္အေစာႀကီးလာေခၚတာလား..."
"အြန္း ဟုတ္တယ္..."
"သားေလး..ေဆးေသာက္ၿပီးရဲ႕လား မနက္အေစာႀကီးကို..."
အိမ္ေပါက္ဝကေန လွမ္းေအာ္တဲ့ အႏွီေကာင္ေလးရဲ႕ အေဒၚျဖစ္သူ။ သူ(မ)ရဲ႕လက္ထဲမွာေတာ့ ေရတစ္ခြက္နဲ႔ ေဆးထုပ္တစ္ထုပ္ကို ကိုင္ထားသည္။
"ေသာက္ၿပီးသြားၿပီ တီေလးေရ...သား သြားေတာ့မယ္..."
"ေခ်ာင္းဆိုးတာ ခုထိမေပ်ာက္ေသးဘူးလား..."
