ေန႕လယ္ခင္းအခ်ိန္မလို႔ ေနလုံးႀကီးက ေခါင္းတည့္တည့္တြင္ ေရာက္ေနၿပီး ေျမျပင္တြင္ က်ေနေသာ အရိပ္မ်ားအား ပုတိုေသးငယ္ေစသည္။ အရွိန္ျဖင့္ျဖတ္သြားေသာ ျမင္းမ်ားေၾကာင့္ ေဘးအနီးရွိ ရွည္လ်ားေသာ ျမက္ပင္ရိုင္းမ်ားမွာ ယိမ္းထိုးကုန္၏။
' ဟီး.....ဟီ.....ဟီး..... '
ကဆုန္ေပါက္သြားေသာ ျမင္းေၾကာင့္ ေနာက္ေက်ာတြင္ ျမႇားအိတ္ကိုလြယ္ၿပီး လက္တစ္ဖက္တြင္ ေလးအား ကိုင္ထားေသာ ဝမ္ရိေပၚက က်န္လက္တစ္ဖက္တြင္ ကိုင္ထားေသာ ဇာတ္ႀကိဳးအား တင္းတင္းဆြဲရင္း ျမင္းကို ဒုန္းစိုင္းစီးေန၏။ ျမင္းအားထိန္းရင္း မ်က္စိေရွ႕မွ သားေကာင္အား ျမတ္ေျခမျပတ္သြားေအာင္လည္း ဝမ္ရိေပၚ၏ မ်က္လုံးမ်ားက စူးစူးစိုက္စိုက္ လိုက္ၾကည့္ေနသည္။
" ေဟာက္႐ႊမ္း....မင္းက ဟိုဘက္က ပိတ္ၿပီးလိုက္ ငါက ဒီဘက္က လိုက္မယ္ "
ဝမ္ရိေပၚ လက္ညွိုးထိုးကာ ျပေတာ့ ဝမ္ေဟာက္႐ႊမ္းက ေခါင္းညွိတ္ျပကာ ျမင္းဇာတ္ႀကိဳးကို ဆြဲၿပီး ေဘးက လမ္းခြဲသို႔ ခြဲထြက္သြားသည္။
ဝမ္ရိေပၚကေတာ့ ထိုသားေကာင္ေနာက္မွ ေတာက္ေလွ်ာက္ ဆက္လိုက္သည္။
နဖူးတြင္ ေခြၽးမ်ားသီးေနေသာ ရိေပၚ အားကုန္သုံးၿပီး ႀကိဳးစားပမ္းစားႏွင့္ သမင္အား လိုက္ဖမ္းေနပါသည္။
ဝမ္ရိေပၚ သမင္ေနာက္ လိုက္ရင္း ေတာနက္နက္ထဲဝင္မိကာ သမင္အား မ်က္ေျခပ်က္သြားၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း ပုရစ္ေအာ္သံလို ခပ္စူးစူးသံမွလြဲ၍ အကုန္တိတ္ဆိတ္သြား၏။ စီးလာေသာ ျမင္း၏ခြာႏွင့္ နင္းမိသည့္ သစ္႐ြက္ေျခာက္ေက်သံ တစ္ကြၽပ္ကြၽပ္သံမွာလည္း က်ယ္ေလာင္ေနသလိုပင္။
ဝမ္ရိေပၚ ဟိုဟိုဒီဒီ ပတ္ဝန္းက်င္အား အကဲခတ္ေနတုန္း
' ေဝါင္း.................. '
က်ားဟိန္းသံ။
' ဟီး....ဟီး.... '
အႏၱရာယ္ကိုသိသည့္ ျမင္းက ထဟီးၿပီး ကဆုန္ေပါက္ဟန္ျပင္ေနေသာေၾကာင့္ ဝမ္ရိေပၚ ျမင္းလည္ပင္းအား အသာပြတ္ရင္း ျပန္ထိန္းရေသးသည္။
အမွန္တကယ္ တုန္လႈပ္သြားသည္မွာ ျမင္းတင္မဟုတ္။ ဝမ္ရိေပၚပါ တစ္ကိုယ္လုံး တုန္သြားၿပီး နဖူးမွ ေခြၽးမ်ားမွာ ခုနကထက္ ပိုမ်ားလာသလို ခံစားေနရသည္။ ဝမ္ရိေပၚ အရင္က သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ အမဲလိုက္ေနက်ဆိဳေပမယ့္ တစ္ေယာက္တည္း က်ားကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ကက် ရိေပၚအတြက္ ခက္ခဲလြန္းပါသည္။
