1854ප්රංශය, පැරිස් නුවර
"Je me souviens du premier jour où je t'ai regardé dans les yeux et
j'ai senti mon monde entier basculer"රෝමාන්තික නගරයේ එක් වීදි කොනක, පදික වේදිකාවක් දිගේ හරිම සැහැල්ලුවෙන් උදා කුරුල්ලෙක් වගේ ඇවිදගෙන එන ඒ සෙල්ලක්කාර තරුණයගෙ මුවින් නැගුනෙ ඉහත පද පෙළට අනුව කළ මියුරු සිවුරුහන් බෑමක්.
කලබලකාරී නගරයේ කුහුඹුවන් මෙන් යුහුසුළුව එහෙ මෙහෙ දුවන මගීන් අතරෙ දුඹුරු පැහැ වෙයිස්ට්කෝට් එකකට උඩින් ඇදි සුපුරුදු කෙටි කබායත් එයටම සරිලන බෙරෙට් තොප්පියකුත් පැලද සිටි මේ කඩවසම් තරුණයගෙ මුහුනෙන් දිස් උනේ හරිම දගකාර, ප්රියමනාප බවක්.
ඔහු තමන් පදිංචිව සිටි කුඩා තට්ටු නිවාස සමූහය තිබූ මාවතෙන් නික්ම නගරය දෙසට ඇවිදන් ආවා.
"සුභ උදෑසනක් මිසිස් මර්තා...."
"අද නම් ගොඩක් ලාබයි වගේ. හැබැයි ආයෙමත් ඔබ මිලදී අරං තියෙන්නේ නරක් උන මාළු"
"ඔබ ආයෙමත් මොකක් හරි නැති කරගත්තද මිසිස් හාඩි?"
"ඔබටත් සුභ දවසක් ඇන්තනී මහත්මයා"
ඔහු දවසේ තම වැඩ රාජකාරි වෙළදසැල් අරඹන අයට මග තොටේ හමුවෙන අයට ආචාර කරමින් කතා බහ කරමින් එලෙස කාර්යබහුල උනේ ඔහු නගරෙ හැම කෙනෙක් අතරෙම ප්රසිද්ධ නිසා.
ඔහුට තිබුනෙ ආත්මයම විනිවිද දැකිය තරම් පැහැදිලි ගැඹුරු ඇස් දෙකක්. ඒ ඇස් දෙක වහගන්න පොරබදන අකීකරු අක්බමරු කොන්ඩයක්. සෘජු නාසයක් වගේම එයටම සරිලන සිහින් දෙතොල් සගලක්.
ඒ වගේම ඕන කෙනෙක් වසග කරගන්න පුළුවන් පුළුල් අව්යාජ හිනාවකුත් ඔහු සතුඋනා.
නිතරම මුව අගක රැදුනු ඒ දගකාර හිනාවත් පරිපූර්ණ කඩවසම් රූපයත් නිසා මේ කෙළිලොල් තරුණයා නගරයේ අනෙක් තරුණියන් අතරෙ උණුසුම් මාතෘකාවක්.
එක අතක් කලිසම් සාක්කුව තුළ රුවාගෙන අනෙක් අතෙන් ඔහුගේ සුපුරුදු නිල් පැහැ කොපි පොතත් පැන්සලත් අරන් ඔහු ඉදිරියට ඇවිදන් ආවා.
YOU ARE READING
Green Eyes
Fanfiction"ආදරෙන් පැරදුනු හැමෝම අන්තිමට එන්නෙ පැරීසියට. මාත් ඒ වගේ." -මැරිලින් මොන්රෝ- හායි ළමයි, මේක Short story එකක්. අතීත ප්රංශය, සුන්දර පැරීසිය වටා ගෙතුණු ආදර කතාවක්. මේක ට්රාන්ස්ලේට් එකක් නෙමෙයි. නිකම් මගෙ හිතේ ඇදුනු කතාවක්. 🗼🗼 So welcome to my fi...