A letter from a selfish boy(complete)

Part11

Paing.. ဘာလဲ ကိုယ့္ကိုစိတ္ပူေနတာလား..ဟမ္

ပန္ပန္႐ွက္သြားသည္။တစ္ခါမွအဲ့ဒီလိုသူ႔ပါးစပ္ဆီကမေျပာဘူး။ဒါေပမဲ့သူအရမ္း႐ွက္သြားသည္။မ်က္ႏွာေလးနီသြားၿပီး႐ွက္ရမ္းရမ္းေတြျဖစ္ေနသည္။ပိုင္ရိပ္မိတာေပါ့ သူ႔ကိုပန္ပန္႐ွက္သြားတယ္ဆိုတာဒါေပမဲ့သူအဲဒီလိုေလ႐ွက္တာကိုအရမ္းသေဘာက်ေနသည္။သူေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ေနသည္။ပန္ပန္သူ႔မ်က္လံုးေတြကေနအၾကည့္လႊလိုက္ၿပီးစကားလမ္းေၾကာင္းလဲလႊဲလိုက္သည္။

Pan..အာ..ပန္ပန္ ဖူးဖူးဆီသြားလိုက္အံုးမယ္ခြင့္ျပဳပါအံုး

Paing.. အာမဟုတ္တာ ကိုယ္တို႔အတူတူသြားမယ္ ေလ ေမွာင္လဲေမွာင္ေနၿပီဆိုေတာ့

Pan.. အင္း အဲဒါဆိုသြားမာ္ေလ..

ဒီလိုနဲ႔ပဲျပန္ၾကသည္။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္တိတ္ဆိတ္ေနသည္။တစ္လမ္းလံုးစကားလဲမေျပာတိတ္ဆိတ္ေနၾကသည္။နားေနခန္းေရာက္တဲ့အထိျဖစ္သည္။ျပန္ေရာက္ေတာ့ဖူးဖူးကပန္ပန္ကိုေစာင့္ေနသည္။အျပင္ေလညႇင္းခံထြက္သြားတာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္သူစိတ္ပူသည္။အဲ့ဒါေၾကာင့္အျပင္မွာထြက္ေစာင့္ေနသည္။ပန္ပန္ကသူ႔ကိုလိုက္ဖို႔ေခၚေပမဲ့သူကျပင္းလို႔မလိုက္ခ်င္တာနဲ႔ေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ႏိုင္ကလဲပိုင္ကိုအျပင္မွာထြက္ေစာင့္ေနရင္းတေမ်ာ္ေမ်ာ္နဲ႔ဖူးဖူးႏို႔နားတဲ့ေနရာကိုေရာက္လာသည္။ပိုင္နဲ႔ကတစ္ခန္းတည္းဆိုေပမဲ့သူ႔သူငၚခ်င္းကိုေတာ့ေစာင့္ေနရသည္။

Naing.. ဖူး..အျပင္မွာဘာထြက္လုပ္ေနတာလဲေအးတဲ့ဟာကို ေႏြးေႏြးေထြးေထြးေလးဝတ္ထားတာမဟုတ္ဘူး..

အဲ့လိုနဲ႔သူ႔အေပၚထပ္အက်ႌလက္႐ွည္အေႏြးထည္ကိုခြၽတ္ေပးၿပီးသူ႔ကိုယ္ေပၚတင္ေပးလိုက္သည္။ဖူးဖူးကအေပၚကိုတစ္ခုခုေႏြးေႏြးေထြးေထြးက်ေရာက္လာေတာ့သူအရမ္းေႏြးသြားၿပီးရင္ေတြခုန္လာသည္။သူမအေပၚကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ႏိုင္ကဝတ္ေပးတာနဲ႔ေအာက္ကိုငုပ္ၾကည့္ၿပီးႏွစ္ေယာက္လံုးအၾကည့္ခ်င္းဆံုသြားသည္။တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္းမ်က္ႏွာေတြက1 cm ေလာက္ပဲကြာေတာ့သည္။ဖူးဖူးသတိျပန္ဝင္ကာစိတ္ကိုျပန္ထိန္းလိုက္သည္။