Brylle Vica Hutton (Completed)

09

CHAPTER NINE

The next day, it's already five in the morning when I left the house, calling our family driver to drive me where I want to go.

The driver helped me putting my baggage inside the compartment. We reached the enchanted kingdom and luckily it's opened.

I played everything that we played that time but most of the games I played I lose so I stopped playing and went inside the ferris wheel to see the sky and to feel what I've been feeling now that he's gone.

I sighed after I left the ferris wheel. I don't feel anything but sadness so we left. The next route we're going is to the restaurant.

Sa restaurant na iyon ay kung saan inaya niya ako na doon kumain minsan.

I look around the resto and it's good that the place where we used to sit is still vacant. I ate food but It's just few since I don't have the appetite.

Tumawa ako sa sarili ko. Ganito pala ang pakiramdam kung may iniisip ka, may namimiss ka, kung nasasaktan ka parin kaya nga gusto kong magpakalayo baka sakali na hindi ko maramdaman itong sakit.

Niyakap ko ang sarili ko habang nakatingin sa malayo. Napangiti dahil kahit gaano ay napapagaan ang pakiramdam ko sa magandang tanawin.

Nandito ako sa Batanes, it was my second time here so medyo hindi ko pa kapisado ang paikot-ikot dito.

"Miss Brylle handa na po ang pagkain." Aya sa akin ni Aling Luling.

"Ah. Maraming salamat po." Sinundan ko siya hanggang sa makarating kami sa isang bahay na bato. 

Simple lang iyon at gawa sa mga bato pero naiingganyo ako sa desinyo niya.

"Eto po miss masarap po itong alimasag atsaka..."

"Alimasag?" Tinuro ko ang lutong crab na nasa plate ko. "Akala ko po crab 'to?"

"Opo. Alimasag po iyan sa tagalog."

I nodded. "Now I know."

After eating I decided to follow aling Luling.

Ang sabi niya kasi ay sundan ko siya para hindi ako maboring, eh siya lang naman ang pinagkakatiwalaan ng pamilya namin dito.

"Andito si Miss Brylle bumusitang muli."

Lahat sila ay napalingon sa akin at gulat silang lahat pero agad sumilay ang magandang ngiti sa mga labi nila.

"Ay upo ka senyorita..." Alok nila na agad akong umupo.

Ngumiti ako sakanila. "Hindi niyo naman po akong kailangang tawaging senyorita eh, Brylle nalang po gaya nang tawag sa akin ni Aling Luling."

"Sige Brylle nalang. Bakit wala kaming natanggap na tawag galing sa iyong pamilya para man lang pinaghandaan namin ang pagdating mo?"

"Ah hindi na po baka maabala ko pa kayo."

"Gusto mo nito?" Tanong ng isang babaeng nakangiti habang turo ang isang bote. "Wine ito kaya..."

"Ano ka ba Celma! Hindi iyan pinapainom ng mga magulang niya!"

"Ay sorry!" Nag-peace sign sa akin ang babae.

"Naku, okay lang..." Nakangiting sabi ko. Naiilang ako kasi grabe sila makatingin sa akin nakakailang.

"Gusto mo ba itong pinikpikan?" Turo ng asawa ni Aling Luling sa nasa hapag.

Kumunot ang noo ko kasi ngayon ko lang narinig ang word na iyon. "Ano ho?"