HAYATIN RİTMİ

*BÖLÜM 20

ÖZLEMİN AĞZINDAN ;

Artık evime gidecektim. Hastane kokusundan oldum olası nefret ederdim.
Kızlarla birlikte toparlanmaya başladık. Şeyma eşyalarımı toplarken, özlemnurda giyinmeme yardım ediyordu. Batı ise taburcu işlemlerini hallediyordu. Kazadan kalan yaralar vardı. Cok ani hareketlerde gerçekten çok acıyordu. Ama yavaş yavaş geciyordu. Kapinin açılmasıyla kafamı çevirdim. Batı gelmişti. " Hayatım , herşey hazır sende hazırsan çıkalım ? " dediğinde yavaşça ayağa kalktım. "Hazırım canım". Elimden tutarak bana destek verdi. Kızlar sevgilileriyle beraber gidecekti. Bu arada özlemnurda kendine sevgili yapmış. Ve tam 3aydır konuşuyolarmıs. Şimdi ise ilişkileri ciddileşmiş. Çocuğun ismi Onur.. Kendisi yakın arkadaşımdı. Özlemde çok yakın arkadaşım olduğu için çıkmalarına çok sevinmiştim..
Özlemnur sevilmeyi hakeden bir kız. Şu ana kadar hiç aşık olmamıştı onur onun için bir fırsattı. İnşallah mutlu olurlar..

Eve geldiğimizde kendimi direk yatağa attım. Batı da arkamdan geldi. Beni öyle yorgun görünce gülmeye başladı. " Noldu küçük hanım hemen yoruldunuz" dediğinde dik çıkarttım. Sinsice yanıma gelerek " Senin o dilini.... "
Dediğinde devamını ben getirdim." Koparırsın " kahkaha atarak " hayır , ısırırım" dedi. Tekrar dil çıkarttım. Derken dilimde bir acı hissettim oküz resmen dilimi ısırmıştı. " hayvan herif , dilim kanıyo " dediğimde sırıtarak ". Sende dediklerimk ciddiye alsaydın canım" dedi.

Küsmüş gibi yaparak yatağa yatıp sırtımı döndüm. Ardından beş saniye geçmeden yanıma yatıp belime sarıldı. İşte bu hallerimizi seviyordum. Onun bubhareketiyke iyice sokuldum ona. İyi bir uyku gerekiyordu bize..

"İyi geceler Herşeyim"

"İyi geceler Sevgilim"

Uyandığımda belime sarılmış bir şekilde uyuyan Batı vardı. Hazır uyuyorken onu incelemeliydim. Kusursuz bir yüzü vardı. Bebek gibiydi. Yumuşacık yanakları..
Öpülesi dudakları.. Elimi yavaş yavaş yanağında gezdirdim. Biraz irkilir gibi de olsa uyanmamıştı. Hazır evde annemde yokken güzel bir yemek hazırlamak fen afikir değil açıkçası..

Yavaşca Batıyı uyandırmadan yanından kalktim. Elimi yüzümü yıkayıp direk mutfağa geldim. Önlüğümü bağlayarak yemeklerime başladım..

Tam 1buçuk saatin sonunda hersey hazırdı. Elim çok marifetli olmasada geyet iyi yemek yapardım. Salata, pilav ve tavuk sote yapmıştım. Batı nın en sevdiği yemek tabikide "Pilav" . Pilava bayılıyordu. Sırf mutlu olması için ona pilav yapmıstım.. Son kontrolleri yapıp odama çıktım. Şort ve tshirt giyerek batının yanına gittim.

Masun sevgilim benim. Aşırı derecede tatlıydı. Isırasım geliyordu. Isırmak diyince aklıma dilimi ısırmaso geldi. Bunj ona ödetmeliyim diye düsünürken aklıma gelen fikirle sinsice gülümsedim. Kosarak mutfaktan sürahiyi aldım. Yarısına kadar su doldurup batının yanona geldi. Onca sese hala uyuyordu. Planı uygulamam icin uyanmaması gerekiyordu.. Yanına sinsice yaklaşıp "Batıı" dedim cevap vermemişti. Ama kan ter içinde kalmıştı ve sayılıyordu. Hain planımdan bır çırpıda vazgeçim yanına yattım. Sıkı sıkı sarılarak " Batı canımın içi uyan hadı." dediğimde bir anda "BUSE " diyerek sıçrayıp uyandı. Şaşkın şaşkın Batıya bakarken " özlem " diyerek bana baktı. Busede kimdi ? Biraz da olsa mutlu olamayacakmıyız biz ? Dolu dolu gözlerle " E-efendim Batı " dedim. Hemen bana sarıldı. Sarılışına karşılık verdim. Fakat korkuyordum.. Buse de nerden çıkmıştı. Eski sevgilisimiydi ? Onumu özlemişti? İstemsiz gözlerimden yaşlar süzülirken geri çekildim. " Batı , buse diye sayıkladın. Buse kim batı? " dediğimde gözleri dolmaya başlamıstı. Ah ah batı sakın ağlama yaoma bunu.. " Özlem , buse benim..." dediğinde sertçe yutkundum. Cevabını duymaktan o kadar korkuyordum ki... " Ölen ikiz kardeşim" dediğinde içimdeki rahatlamayla mı desem , yoksa öldüğü için mi desem bilemedim. Gözlerimdeki yaşlar sel olmaya başlamıştı. Ölen ikiz kardeşii.. Nasıl ölmüştü, niye ölmüştü... Batıya baktığımda sessizce ağlıyordu..
Beraber sarılarak ne kadar ağladık bilmiyorum. Ama son hatırladığım ikimizinde gözlerinin kapandığıydı..

Uyandığımda bu sefer de Batı yanımda yoktu. Ne olmuştu bize böyle bir kabusla ikimizde ne hale gelmiştik.. Buse gerçekten ikiz kardeşimiydi.. Gerçekten ölmüsmüydü. Bugünü atlatalım. En kısa zamanda konuşacaktım onunla.

Hemen kalkıp mutfağa gittim. Gittiğimde batı oradaydı. Tabağında pilav vardı. Ve ağlıyordu. Yine ağlıyordu. Kim bilir buse onun için ne kadar değerliydi onun için. Kardeşin olması demek hayata 1-0 başlamak demek. Her başın sıkıştığında sığınacağın ilk kapı kardeşş. Öz kardeş.....

Yanına gidip sıkı sıkı sarıldım. İkimizde sessizce ağlıyorduk. " Batı.. Ağlama ve ne olduğunu anlat bana" dediğimde yavaşça geri çekildi. Gözlerini solerek konuşmaya başladı. " Buse.. Buse benim ikiz kardeşimdi. Onu herşeyden sakınırdım. Çok severdim onu. Herşeyimizi beraber yapardık. Ayrı vakit geçirdiğimiz olmazdı. Hep yanyanaydık. Ta ki o pislik amcam.." dediğinde gözünden bir damla yaş süzüldü. Hızlo hareketlerle onuda sildikten sonra devam etti. " Amcam pislik herifin tekiydi. Beni hiç sevmezdi. Babam ise hiç laf edemezdi sırf büyüğü diye. Ama laf etmediğimiz, karşılık vermediğimkz sürece dahada güçlendi ve bizi en hassas noktamızdan vurdu...

Şu hayatta en çok değer vediğim tek insanı elimden aldı. İnsan öz yeğenine işkence edermi hiç , kıyabilirmi ? O pislik herif kıydı, kardeşime günlerce tecavüz etti.. İşkence etti.. Bulduğumuzda tanınmayacak haldeydi. Ölmüştü. Elimden hiçbirşey gelmiyordu. Kardeşimi göz göre göre ölüme terk etmiştik. Öldükten 2gün sonra amcamın cenazesi oldu. Kendi ellerimle işkenceler ederek öldürdüm o adamı. Ben herşeyımi kaybettim özlem. En güvendiğim insanı , canımı, kardeşimi , herseyimi... O giitti. Benim yüzümden. Sana bunca şeyi anlattıkyan sonra bana söz vermeni istiyorum. "Beni hiç ama hiç bırakmayacağına söz verirmisin?"

Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Sıko sıkı sarılıp Batının kulağına fısıldadım " Seni asla Bırakmıycam herşeyiiim..."