Στα βήματα του...έρωτα!(on Hold)

part 13

Το πρωί ξύπνησα πρωί πρωί και ετοίμασα πρωινό για τις φιλενάδες μου που κοιμόντουσαν απλωμένες στους καναπέδες.  Σηκώθηκα σιγά και αθόρυβα πήγα στην κουζίνα και πήρα τα υλικά και έφτιαξα τηγανίτες,  ομελέτα και φέτες ψωμί με νουτελα,  μέλι, μαρμελάδα. Ετοίμασα φυσικό χυμό και πήγα να τις ξυπνήσω. 
'' Μαριαν,  Βαλιιι , Ρόζα , ξυπνήστε υπναρουδες '' ,λέω γλυκά και μου έρχεται ένα μαξιλάρι στο κεφάλι! 

''αου!! ''

-Βλαμμένα ξυπνήστε , φωνάζω και απλά γυρνάνε από την άλλη πλευρά

''αααα αυτό ήταν '' παίρνω ένα μαξιλάρι και αρχίζω να τις χτυπάω ελάχιστα δυνατά

Ρ- ρεε ψυχολογικά έχεις πρωί πρωί; Λέει η Ρόζα 

Μ- ρεε πας καλά,  παραπονιέται και εκείνη

Β- τιι τι έγινε καλέ;; 

Ρ- η φίλη μας έχει ψυχολογικά!! 

Ε- και εγώ σ αγαπάω πολύ Ροουζ

Ρ- πφφφ τι θες;; 

Ε- έφτιαξα...

Β- αααα τηγανιιιιιίτες!!!!!!!  ...φωνάζει και τρέχει στην κουζίνα η Βαλ και καθεται στην καρεκλα χαχαχα  κλασικα αυτο το κορίτσι  με το φαΐ 

Ε- χαχαχα και όχι μόνο;) 

Μ- ποο φαΐ ρε ναι!!! 

Ρ- μμμ πώς και έτσι ;

Ε- γιατί μωρή έχεις και παράπονο δλδ;; 

Ρ- καλά όχι όχι

Ε- είπα μήπως! 

Ρ- χαχαχα ηλίθια,  περνάει από δίπλα μου και με κοπανάει με το μαξιλάρι

Ε- αου! 

Ρ- σιγά ρεε!! 

Ε- με πληγώνεις! 

Ρ- καλά καλά δεν πείθεις κανέναν έλα να φάμε τώρα!  ,έχουν κάτσει όλες στο τραπέζι και ετοιμάζονται να φάνε

Ε- έρχομαι,   πάω κάθομαι και εγώ μαζί τους και τρώμε, ενώ παράλληλα λέμε διάφορα άλλα άκυρα . Αφού φάγαμε τα κορίτσια αποφάσισαν να φύγουν και έτσι έμεινα μόνη μου στο σπίτι.  Άρχισα να καθαρίζω αλλά βαρέθηκα. Έβαλα μια φαρδιά φόρμα ένα τοπ μια αθλητική ζακέτα τα ολλ σταρ μου πήρα την τσάντα με τα τακούνια του λάτιν και έφυγα για την σχολή.  Ήταν Σάββατο σμρ και δεν έχουν μαθήματα οπότε θα μπορώ να έχω την ελευθερία μου. 

Βγήκα έξω και πήγα στην στάση,  βαριέμαι να πάρω το αμάξι σμρ και περιμενα το λεωφορειο να περασει .Μετα απο πεντε λεπτα ειχε ερθει και εγω ειχα επιβηβαστει . σταματησε στην σταση εξω απο την σχολη και κατεβηκα με τα κλειδια μου ανοιξα και μπηκα μεσα αφου κλειδωσα για να σιγουρευτο οτι κανενας δεν θα με ενοχλουσε ,ανεβηκα τα αρκετα σκαλια που με χωριζαν απο την αιθουσα του χορου και ημουν εκει ! Μονη μου ! χωρις κανεναν να μου λεει τι να κανω και πως και γιατι εγω και ο εαυτος μου να κανουν αυτο που λατρευουν ,που ξερουν ,που θελουν . Παρατησα την τσαντα μου πανω στον καναπε και εβαλα γρηγορα τα παπουτσια μου . περπατησα προς το στερεο και εβαλα να συνδεσω το κινητο μου οταν ακουσα τον ειχο του κινητου μου οταν με καλει ποιος αλλος ο ντανιελ , αχχ τι θελει αυτος ο ανθρωπος τωρα ? σκεφτομαι και το σηκωνω .