මල්ලි | Brother

1

මගේ අතේ ෆෝන් එක තිබුණේ එදා හවස දාපු වීඩියෝ එකක් බලන ගමන්. එතකොට අපි කාටවත් අපේම කියලා ෆෝන් එකක් තිබුණේ නැහැ. තාත්තා ගෙදර එන්නේ කොයි වෙලාවටද, ඒ වෙලාවට තමයි අපිට ඔන්ලයින් යන්න ලැබුණේ. 

මගේ අතේ ෆෝන් එක තියෙද්දි ඒකට ආවේ කෝල් එකක්. තිරයේ වැටුණා චතුරි මිස් කියලා. චතුරි මිස් කියන්නේ අපේ අක්කට විද්‍යාව උගන්නපු මිස්. එයාට කසාද බඳින්න සේරම ලෑස්ති කළේ අපේ අම්මා. අපේ අනික් අක්කට සිංහල උගන්නපු විමල් සර් එක්ක කසාදේ ලෑස්ති කරලා සේරම ලොකුවට වෙඩින් එකත් අරගෙන ඒ දෙන්නා එක ගෙදරට වුණා මට අද වගේ මතකයි.

විමල් සර් ටිකක් උසින් අඩු මිත්‍රශීලි මනුස්සයෙක්. එයා තළෙලුයි. එයාට හිටියා මල්ලි කෙනෙක්. උස මහත හමුදාවේ වැඩ කරපු කෙනෙක්. බෝම්බෙකින් කකුලක් නැති වෙලා තිබුණ ඒ මල්ලිට තිබුණේ තට්ටයක්. මට මතකයි ඉස්සර දවසක් මම එයාට කියලා අයිස් කුට්ටියක් දෙකට කඩව ගත්තා. 

'හෙලෝ...' මම උත්තර දුන්නා.

'බීබී... අම්මා ඉන්නවද?' මිස් ඇහුවේ අඬන්න වගේ හඬකින්. 

'ඔව් ඉන්න මිස් මම දෙන්නම්.' 

මම ෆෝන් එකත් අරගෙන දුවලා ගිහින් ඒක අම්මගේ අතින් තියලා ලවුඩ්ස්පීකර් දැම්මේ මට අර සිංදුවේ ලිරික්ස් ටික කියව ගන්න ඕන නිසයි.

'මිස් මට කියන්න කතාවක් තියෙනවා...' චතුරි මිස් පටන් ගනිද්දි අම්මා මගෙන් ෆෝන් එක ඉල්ලුවා. මම රවලා දෙන්න බැහැ කිව්වේ තව පැය බාගෙකින් අනිවාර්‍යයෙන් අක්කා මේක ගත්තහම මට හම්බවෙන්නේ නැති නිසයි.

‍අම්මා උරහිස් ඇකිළුවා. 'ඔව් මිස් කියන්න....'

_______________

මුලාවට 1K reads වලට ගොඩාාාක් ස්තූතියි. මට පැළෙන්න තරම් සතුටු නිසා මේ කතාව ඒකට.

(Special thanks Ledge_D for that precious help.)

මේ කතාව ඇත්ත කතාවක්. මම අත් දැකපු මගේ ජීවිතේට මතකෙන් කවදාවත් නොමැකෙන කතාවක්.

මම තාමත් හිතාගන්න බැරුව ඉන්න දෙයක් තමයි චතුරි මිස්ගෙයි විමල් සර්ගෙයි කතාව.

නම් ගම් මනඃකල්පිතයි. බීබි කියන්නේ මට ආදරේට කියන නම. ඇත්ත නම වැඩක් නැහැ මම ලියන කතාවලට.

ඉතින් මම ආරාධනා කරනවා ඔයාලා ජීවත් වෙන මේ සමාජයේම තවත් මනුස්සයෙක්ගේ කතාවකට සවන් දෙන්න.