Unicode
-------------
အဲ့.နေ့ဟာ ကျွန်တော့်ဘဝရဲ့အပျော်ဆုံးပေါ့....ဆယ်တန်းအောင်စာရင်းတွေထွက်တဲ့နေ့...
ကျွန်တော်လိူချင်တဲ့ ဘာသာစုံဂုဏ်ထူးရတဲ့နေ့...
အဲ့ခေတ်တုန်းက ဖုန်းဆိုတာ လူတိုင်းလည်းမကိုင်နိုင်ဘူးလေ။ အိမ်မှာစောင့်နေတဲ့အမေကိုပြောဖို့ ကျောင်းကနေ ကျွန်တော်လည်း အပြေးလေးပြန်လာရတာပေါ့..။
"ထက်ဝေရေ... ဘယ်နှဘာသာလဲဟ.."
လမ်းထိပ်မှာနေတဲ့ သင်္ချာဆရာက ကျွန်တော်ပြေးနေတာမြင်တော့လှမ်းမေးတယ်..
"၆ ဘာသာ ဆရာရေ..... ပြီးမှကျွန်တော်လာခဲ့မယ်... အမေဝမ်းသာအောင်ပြေးပြောလိုက်ဦးမယ်..."
ဆရာကဘာတွေပြန်ပြောလဲဆက်နားမထောင်နိုင်တော့ဘူး... စိတ်က အမေ့က်ိုပဲပြောချင်နေမိတော့ အိမ်ကိုပဲ အမြန်ပြန်ပြေးတာပေါ့....။
ခြံဝရောက်ရောက်ချင်း စောင့်နေတဲ့ အမေ့မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး...."အမေရေ... ဘာသာစုံဗျို့... ဘာသာစုံ..."
မျက်ရည်တွေကျပြီး အပျော်လွန်နေတဲ့အမေ့က်ိုတွေ့တာ ကျွန်တော်လည်းအရမ်းတွေပျော်ပြီး သားအမိနှစိယောက်ဖက်ငိုကြရော..... ကျွန်တော်တို့မှာ ရှိတာဆိုလို့ ဒီသားအမိလေး၂ယောက်ရှိတာလေ..... အား
အောင်ငိုပြီးမှ လမ်းထိပ်မှာကျန်ခဲ့တဲ့ ဆရာကိုသတိရတယ်....
"အမေရေ.... သားဆရာကိုသွားကန့်တော့လိုက်ဦးမယ်...."
"အော်... ဟုတ်တာပေါ့သားရယ်... ဆရာကိုသေချာကန်တော့ .... လိုအပ်တာတွေလဲ ကူညီလူပ်ကိုင်ပေးလိုက်ပါဦး သားရယ်...."
ကျွန်တော်လည်း မျက်ရည်တွေသုတ် ဝတ်ထားတဲ့ ပုဆိုးအစိမ်းလေးကို ပြန်ပြင်ဝတ်ပြီး ဆရာ့ဆီကိုပြန်ထွက်လာတာပေါ့....
ဆရာခြံဝရောက်တော့.... ဆရာက ခြံထဲမှာရေချိုးနေတာပဲ.....
"ဆရာရေ...."
"ဪ.... ထက်ဝေ... သား .... လာခဲ့... ဝင်ခဲ့လေ သား.... ဖွင့်ထားတယ်...အထဲမှာ ခဏထိုင်နေ... ဆရာ ရေချိုးလိူက်ဦးမယ်..."
ကျွန်တော်လည်း ဆရာရေချိုးနေတဲ့ နောက်ကနေဖြတ်ပြီး အိမ်ထဲဝင်ထိုင်နေတာပေါ့...
ဆရာရဲ့ အိမ်လေးက ခြံဝန်းကျယ်ကျယ်လေးနဲ့... ခြံရဲ့ အလယ်မှာက ၂ ထပ်အိမ်လေးသပ်သပ်ရပ်ရပ်ဆောက်ထားတယ်.. အိမ်အဝင်မှာက ကျောက်ဆည်လေးရှိပြီး ရေချိုးတဲ့နေရာလေးရှိတယ်... အိမ်နောက်မှာက သီးပင်စားပင်လေးတွေစိုက်ထားတော့ အတော်လေးသာယာတဲ့ခြံဝင်းလေးပေါ့...
ပြောရင်းနု့ပဲ... ဆရာရေချိုးပြီးပြီထင်တယ်...
ရေစိုဝတ်ပုဆ်ုးကိုချွတ်ချလိုက်တော့... ကျွန်တော်ရင်တွေတုန်သွားတယ်....
အောက်ခံဘောင်းဘီအစိမ်းရောင် ပါးပါးလေးပဲဝတ်ထားတဲ့အပြင် ရေစိုပြီးကပ်နေတော့ လီးကြီးကအထင်းသားမြင်နေရတယ်.... အထုတ်ကြီးကနဲတာကြီးမဟုတ်ဘူး....
Zawgyi
-------------
အဲ့.ေန႕ဟာ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝရဲ႕အေပ်ာ္ဆုံးေပါ့....ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းေတြထြက္တဲ့ေန႕...
ကြၽန္ေတာ္လိူခ်င္တဲ့ ဘာသာစုံဂုဏ္ထူးရတဲ့ေန႕...
အဲ့ေခတ္တုန္းက ဖုန္းဆိုတာ လူတိုင္းလည္းမကိုင္နိုင္ဘူးေလ။ အိမ္မွာေစာင့္ေနတဲ့အေမကိုေျပာဖို႔ ေက်ာင္းကေန ကြၽန္ေတာ္လည္း အေျပးေလးျပန္လာရတာေပါ့..။
"ထက္ေဝေရ... ဘယ္ႏွဘာသာလဲဟ.."
လမ္းထိပ္မွာေနတဲ့ သခၤ်ာဆရာက ကြၽန္ေတာ္ေျပးေနတာျမင္ေတာ့လွမ္းေမးတယ္..
"၆ ဘာသာ ဆရာေရ..... ၿပီးမွကြၽန္ေတာ္လာခဲ့မယ္... အေမဝမ္းသာေအာင္ေျပးေျပာလိုက္ဦးမယ္..."
ဆရာကဘာေတြျပန္ေျပာလဲဆက္နားမေထာင္နိုင္ေတာ့ဘူး... စိတ္က အမေ့က်ိုပဲပြောချင်နေမိတော့ အိမ္ကိုပဲ အျမန္ျပန္ေျပးတာေပါ့....။
ၿခံဝေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေစာင့္ေနတဲ့ အေမ့မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီး...."အေမေရ... ဘာသာစုံဗ်ိဳ႕... ဘာသာစုံ..."
မ်က္ရည္ေတြက်ၿပီး အပျော်လွန်နေတဲ့အမေ့က်ိုတွေ့တာ ကြၽန္ေတာ္လည္းအရမ္းေတြေပ်ာ္ၿပီး သားအမိႏွစိေယာက္ဖက္ငိုၾကေရာ..... ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ရွိတာဆိုလို႔ ဒီသားအမိေလး၂ေယာက္ရွိတာေလ..... အား
ေအာင္ငိုၿပီးမွ လမ္းထိပ္မွာက်န္ခဲ့တဲ့ ဆရာကိုသတိရတယ္....
"အေမေရ.... သားဆရာကိုသြားကန႔္ေတာ့လိုက္ဦးမယ္...."
"ေအာ္... ဟုတ္တာေပါ့သားရယ္... ဆရာကိုေသခ်ာကန္ေတာ့ .... လိုအပ္တာေတြလဲ ကူညီလူပ္ကိုင္ေပးလိုက္ပါဦး သားရယ္...."
ကြၽန္ေတာ္လည္း မ်က္ရည္ေတြသုတ္ ဝတ္ထားတဲ့ ပုဆိုးအစိမ္းေလးကို ျပန္ျပင္ဝတ္ၿပီး ဆရာ့ဆီကိုျပန္ထြက္လာတာေပါ့....
ဆရာၿခံဝေရာက္ေတာ့.... ဆရာက ၿခံထဲမွာေရခ်ိဳးေနတာပဲ.....
"ဆရာေရ...."
"ဪ.... ထက္ေဝ... သား .... လာခဲ့... ဝင္ခဲ့ေလ သား.... ဖြင့္ထားတယ္...အထဲမွာ ခဏထိုင္ေန... ဆရာ ေရခ်ိဳးလိူက္ဦးမယ္..."
ကြၽန္ေတာ္လည္း ဆရာေရခ်ိဳးေနတဲ့ ေနာက္ကေနျဖတ္ၿပီး အိမ္ထဲဝင္ထိုင္ေနတာေပါ့...
ဆရာရဲ႕ အိမ္ေလးက ၿခံဝန္းက်ယ္က်ယ္ေလးနဲ႕... ၿခံရဲ႕ အလယ္မွာက ၂ ထပ္အိမ္ေလးသပ္သပ္ရပ္ရပ္ေဆာက္ထားတယ္.. အိမ္အဝင္မွာက ေက်ာက္ဆည္ေလးရွိၿပီး ေရခ်ိဳးတဲ့ေနရာေလးရွိတယ္... အိမ္ေနာက္မွာက သီးပင္စားပင္ေလးေတြစိုက္ထားေတာ့ အေတာ္ေလးသာယာတဲ့ၿခံဝင္းေလးေပါ့...
ေျပာရင္းႏု႔ပဲ... ဆရာေရခ်ိဳးၿပီးၿပီထင္တယ္...
ရေစိုဝတ်ပုဆ်ုးကိုချွတ်ချလိုက်တော့... ကြၽန္ေတာ္ရင္ေတြတုန္သြားတယ္....
ေအာက္ခံေဘာင္းဘီအစိမ္းေရာင္ ပါးပါးေလးပဲဝတ္ထားတဲ့အျပင္ ေရစိုၿပီးကပ္ေနေတာ့ လီးႀကီးကအထင္းသားျမင္ေနရတယ္.... အထုတ္ႀကီးကနဲတာႀကီးမဟုတ္ဘူး....
