ch. 2

28 1 0
                                    

"YARAAAAAA" pagkapasok ko palang sa Neo Kit boses agad ni Yan narinig ko, I chuckled.




When I saw them, I immediately ran for a hug. "I missed you guys!" saad ko. Pagkadating ko sa condo kanina, nag pahinga muna ako bago ako nag ayos ng sarili papunta dito. My head still hurts from jet lagged, but I can manage.




"Tara! 'dun table natin" aya ni Vin, hawak-hawak pa ko nito sa pulsuhan bago ako hinila papunta sa lamesa namin.




Naglakad naman kami kaagad papunta 'dun sa lamesa namin, while walking I was looking at the place. So, this is where Yan is working? Hmm. The place was not that filled with people, kahit marami-raming tao mukha paring maluwag 'tong club.




"Kumusta ka na?" when we arrived at the table, nag tanong na kaagad si Vince. I guess they're still worried. I can't blame them though, what I was back then was in total chaos.




I smiled "I'm fine"




They all looked at me, then held my hand "Dito lang kami" ani Vin. I'm really lucky with these guys. I smiled at them. "I know" I whispered.




"Ano ba 'yan! Nandito tayo para mag celebrate!" saad k habang tumatawa, we can't spoil our night! Umaliwalas naman yung mga mukha nila. "Hoy Yan! Anong mga pagkain dito?" hinarap ko si Yan.




"Ay, sandali. Kukunin ko yung menu!" agad siyang tumayo para kunin yung memu.




"Ano ba yan! Waiter tapos, ganto?!" pag e-exaggerate ni Vin




"Oo nga! Cancel na natin 'yan!" dagdag kopa, agad namang tinaas ni Yan yung gitna niyang daliri, tumawa naman kami nila Vin.




"Loko-loko talaga 'yun" saad ni Vin habang tumatawa, naramdaman ko namang tinitingnan ako ni Vince, I looked at him, then gave an assurance look that I'm fine.




Vince, was like our Mom, kahit mas naunang lumabas si Vin ng ilang minuto bago siya. He acts like our Mom, always taking care and thinking about us. He's the type of person that likes to observe rather than speaking. I guess, dahil sa nangyari 4 years ago I traumatized Vince a lot.

WRU?Where stories live. Discover now