''Çünkü Biz Sınırda Duruyoruz''

2

Diğer bölümdeki güzel yorumlar için teşekkürler ♥

İyi okumalar!

Herkes bana bakıyor.  Umursamamaya çalışıyorum ama bu rahatsız edici bir şey. Yeni gelen olmak sıkıcı ve bunaltıcı. Bunu daha önce yaşadığım için biliyorum. Ama bu seferki daha kolay geliyor. O gerçekten zordu...

Ayrıca birini görmeyi beklemek acı bir şey. Ecem'i gerçekten özlemiş, üzüntülü bir yüz ifadesi takınmışken onu görüyorum. Kıvırcık saçları onu gördüğüm son halinden çok daha uzun. Zayıf ve güzel bir kız. Hep öyleydi. Ona bakakalıyorum. Koşup boynuna atlamak isetemde kendimi tutuyorum. Gözümden bir damla yaş hızla düşüyor. Gözümü hemen siliyorum. Beni hatırlamazsa ne kadar kahrolacağımın farkındayım. Yaklaşık iki dakika ona bakıyorum. İçimdeki özlem o kadar büyük ki, konuşmayı ve yürümeyi unuttuğumu düşünmeye başlıyorum. O sırada yüzü bana dönüyor ve gözleri bana takılı kalıyor. Yanında ona gülerek bir şeyler anlatan kızdan tamamen kopmuş. İnce dudakları yavaşça aralanıyor, kafasını iki yana sallayarak benim gerçek olup olmadığımdan emin olmaya çalıştığını biliyorum.  Ona gülümsüyorum ve ikimizin gözünden de birer dalma göz yaşı akıyor. Bana hızlı adımlarla yaklaşıyor. Bana sarılacağını düşünüyorum ama bana kocaman bir tokat atıyor. Yanağımdaki inanılmaz acıyı tokattan üç saniye sonra hissediyorum.

Etraftaki gözlerin hepsi bize çevrili. Bunu farkeden Ecem bana sarılıyor. Daha sonra beni nasıl öldüreceğiyle ilgili yaptığı tüm planları anlatıyor. Gerçekten sinirli. Ama sonra yumuşuyor ve bahçede bankta ağlıyoruz.

''Senden nefret ediyorum.'' diyor. Gülüyorum. Yanağım hala sızlıyor. Ciddi bir tavırla ''Bana nasıl söylemezsin. En iyi arkadaşın olduğumu sanıyordum. O kadar sinirlenmiştim ki bana verdiğin ayıcığı parçaladım, tabi sonra tekrar diktim.'' diyor ama ben yine gülüyorum.

''Bu gülüşü özlemişim.'' diyor. Bana tokat attığı andan beri sadece güldüğüm için yine gülmekle yetiniyorum. Daha sonra ekliyor ''Tahmin et ne oldu?''

''Eminim anlatamayacağın kadar çoktur, ama emin ol hepsini dinleyeceğim.'' Gülümsüyorum birbirimize. Zil çalana kadar birbirimize sarılıyoruz. Onu görmek, buraya gelmemin en güzel sonuçu olduğunu biliyorum.

Derse gidiyorum ve tanışma faslından sonra yere indirdiğim kafamı kaldırma fırsatı bularak sınıfa göz gezdiriyorum.

Sonra tekrar onu görüyorum. O da bana bakıyor, ama bu sefer daha dikkatli. Kaşları çatık. Ecem'le aynı sınıfta değiliz ama onu görmek sınıfımı sevmeme yetiyor.

Adını bilmiyorum. Bu, nedense çok garibime gidiyor. Rastgele bir sıraya oturuyorum ve bakışmayı kesiyoruz. Göz ucuyla ona baktığımda sırıttığını görüyorum.  Ben de sırıtıyorum ama benimki daha tebessüm şeklinde. O da bana döndüğünde ikimiz de kafamızı çeviriyoruz. Utanıyorum ve ders boyunca ona hiç bakmıyorum. Ama onun bana baktığına eminim.

Sıkıcı Fizik dersinin ardından, söyledikleri tüm Fizik dersini unutturuyor.

''Seni hatırlıyorum. Buraya tekrar gelebilmene sevindim.''

Birbirimize bakarak otuz iki diş gülüyoruz.

İçim ısınıyor.