ԽԱՂԱԼԻՔ...

part 3

-Հեյ բաց թող-չէր դադարում դիմադրել Փաքը

-Աստված իմ գոնե մեկ վայրկյան լռիր

-Ո՛չ, ասացի բաց թող

-Եթե ձայնդ չկտրես ավելի վատ ձևով ես կլռեցնեմ քեզ-ավելի կոպիտ սեղմելով տղայի ձեռքը

Յունգիին վերջապես հաջողվեց լռեցնել տղային և նրանք արագ հասան դպրոցի հետ։Յունգին Չիմինին հրեց պատին, երկու ձեռքերը հենելով պատին

-Ի՞նչ ես անում

-Դեռ ոչինչ

-Հետ գնա, դու շատ մոտ ես ինձ

-Մո՞տ, դու սա մոտ ես համարու՞մ, ասա, իսկ ինչ կլինի, եթե ավելի մոտ գամ-սա ասելով Յունգին առաջ եկավ և կանգնեց թույլատևելիից ավելի մոտ։

Չիմինը ավելի վախեցավ։Նա ավելի  սեղմվեց պատին։Յունգին հասկացավ, որ Չիմինը վախում է, ինչի պատճառով նրա դեմքին հայտնվեց քմծիծաղ։Չիմինի վիճակը ստիպեց Յունգիին ավելի առաջ գնալ։Հիմա նրանց շուիթերի հեռավորությունը շատ քիչ է, օդն անգամ անցնել չի կարողանա

-Ըմմ՜, փոքրի՜կ, բույրդ խենթացնում է

Չիմինը է ավելի վախեցավ։Ոտքերը սկսեցին դողալ,սիրտը սկսդց արագ բաբախել ինչը լսելի էր Յունգիի համար։Նա արագ ձեռքերը դրեց ալֆայի ուսերին և հետ հրեց։Յունգին հետ գնաց, իսկ Չիմինը վազելով հեռացավ տարածքից

-Ինչքան ես փախնելու Փաք Չիմին-ևս մեկ անգամ քմծիծաղ տալով նա էլ հեռացավ

✩ ✩ ✩

-Թե այսօր կգա՞ս-իրերը պայուսկաի մեջ տեղավորելով

-Գուկի, իրականում չգիտեմ կկարողանամ գալ թե ոչ, գիտես հայրիկն ու մայրիկը չգիտեն մեր կապի մասին, հետևաբար չեմ կարծում, որ կթողնեն տանից դուրս գամ

-Ամեն դեպքում, ես կսպասեմ

Վերցրին պայուսակներն ու դուրս եկան դասարանից

-Գնում ե՞ք-հարցրեց Յունգին

-Չե՞ս գալիս

-Ո՛չ Գուկ, ուզում եմ այսօր տուն գնամ մի փոքր հանգստանամ շատ հոգնած եմ

-Լավ, եթե ցանկանաս կարաս գաս իմ տուն, մենակ եմ լինելու

-Իսկ Թե՞ն

-Չեմ կարծում, որ ծնողները կթողնեն տանից դուրս գա

-Ի՞նչ է, Թեհյոնը հինգ տարեկան երեխա է՞, ո՛չ, արդեն մեծ է, ի՞նչ կա թողնելու և չթողնելու

-Յունգի նրա ծնողները անհանսստանում են Թեի համար, չգիտե՞ս Թեհյոնին, նա հեշտությամբ կարող է կորել,կարող են առևանգել նրան տանել մի տեղ

-Դե այո, դե նա այլմոլորակային է

-Հա իդեպ, ի՞նչ եղավ Չիմինի հետ

-Համբուրվել այս անգամ չստացվեց, ես թողեցի, որ փախնի բայց մյուս անգամ չեմ թողնի

Շարունակեցին խոսել ու քայլել

✩ ✩ ✩

Հոսոկն ու Չիմինը գնացել էին Չիմինի տուն։Ճաշել էին, հանգստացել, իսկ հիմա երկուսով նստած ինչ որ բնա են քննարկում

-Չիմինշի այդպես էլ չասեցիր, թե ուր էիր կորել Ֆիզիկայի ժամին

-Հոսոկ այդ Յունգին էր ինձ տարել։Նա բռնեց ձեռքս ու տարավ դպրոցի հետև

-Սոսորաբար Յունգին դպրոցի հետևում մեկին համբուրում է, ի՞նչ, մի վայրկյան, նա քեզ համբուրել է՞

-Չհասցրեց, ուզում էր, բայց չհասցրեց, հրեցի ու փախա

-Չիմին ես Յունգիին լավ եմ ճանաչում, զգույշ եղիր

-Հյոն ես դա գիտեմ,գիտեմ որ պետք է զգույշ լիներ նրանից

-Ամեն դեպքում ես քեզ հետ եմ

-Շնորհակալ եմ հյոն-ժպտալով պատասխանեց Չիմինը

-Լսիր թխվածք պատրաստել գի՞տես

-Ահա,ինչի ես հարցնում

-Դե տնահին աշխատանքները վերջացրել ենք, որ սենց չնստենք մնանք արի գնանք մի բան սարքենք

-Լավ

Գնացին խոհանոց։Անցան գործի։Խոսում էինք տարբեր թեմաներից, ծիծաղում, բարկանում, նիարդայնանում

-Չիմ շուտով Թեի ծնունդն է, դե ամեն տարի ամբողջ դասարանով հավաքվում ենք Չոնի տանը ու մեզ խմիչքին տալիս

-Ինչի ես ասում դա ժամանակից շուտ Հյոն

-Դե մտածում եմ, որ Յունգին այդ օրը քո խմած լինելու փաստը կօգտագործի

-Հյոն ես երկու բաժակ եմ խմում և վերջ, այլևս խմել չեմ կարողանում, իսկ այդ երկու բաժակից չեմ հարբում

-Ամեն դեպքում զգույշ կլինես

-Ինչքան ես սիրում ասել <<ամեն դեպքում>>-ծիլաղելով ասաց Փաքը-օրվա մեջ այնքան ես ասում, որ պետք է բարձրագույն մաթեմատիկա իմանաս նման թվեր ստանալու համար

Լսվեց երկուսից էլ բարձր ծիծաղ

✩ ✩ ✩

-Ինչպես ստացվեց, որ եկար- հարմար տեղովորվելով բազմոցին ասաց Գուկը

-Հայրիկն ու մայրիկը խնջույքի են գնացել, այսօր տուն չեն գալու դրա համար խնդրեցի, որ գամ-նստելով Գուկի կողքը-Գինի եմ բերել բաժակ կբերե՞ս-ցույց տալով տոպրակը, որի մեջ կարմիր գինի էր

Գուկը ոտքից գլուխ զննեց տղային։Թեհյոնը հագել էր սպիտակ վերնաշապիկ, իսկ քանի որ դրսում անձրև էր, այն ամբողջությամբ թափանցում էր և ընդգծում տցայի իդեալական մարմինը, ինչը միանգամից խենթացրեց Գուկին և մեծ ցանկություն առաջացրեց հենց հիմա, հենց այս պահին տիրել փոքրին

Վերջապես նոր մաս։Սպասում եմ կարծիքների, հավանում ե՞ք❤