Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jungkook
"Şimdi gitmeliyim sonra görüşürüz." Yavaşça ayağa kalkmış gitmek üzereyken bir şeyi unutmuş gibi tekrar arkasını döndü.
"Beni geçiştirdiğini fark etmedim sanma sadece uzatmak istemiyorum." Bunu söyledikten sonra bana doğru hafifçe elini sallamış ve gitmişti.
O kapıdan çıkar çıkmaz onu kaybetmemek için arkasından bende çıktım. Arabasına bindiğini görünce hemen bende arabama bindim.
Onu takip ettiğimi anlamaması için biraz arkasından takip etmeye devam ederken bugün yaptığım bütün aptallıklar için kendime kızmaya başlamıştım.
Taehyung'u buluşmak için davet ettiğimde kabul edeceğini hiç düşünmemiştim. Kabul ettiğinde ise şansımı denemek için onu takip etmem gerektiğini düşünmüştüm.
Yoonginin ani bir şekilde kayıplara karışmasıyla bunu yapabilecek tek kişinin Jimin olduğuna emindim. İlk başta babam bile ona karşı dikkatli olmamı söylemişti.
Daha sonra yoonginin takip edildiğini söylemesiyle kaybolması bir olmuştu. Annesini aradığımda ise korkmamaları için bende kalacağını söylemiştim.
İyice tenha sokaklara doğru gidiyorduk nereye gittiğimizi bilmesemde birlikte organize oldukları belliydi. Beni yoongiye götüreceğine biliyordum.
Taehyung düşündüğüm gibi biri değildi. Arkadaşlarının arasında ne kadar sert dursa da şimdi benimle buluştuğunda her hareketi o kadar tatlı gelmişti ki.
Sanki randevuya çıkmışız hatta hep buluşuyormuşuz gibi rahat hareketleri vardı. Bu biraz beni şüphelendirsede fazla üzerinde durmadım.
Giderken dediği şeyde de haklıydı. Ne konuşmak istediğimi sorduğu her seferde onu geçiştirmek için uğraşmıştım. En son lisedeki rezilliklerimi bile anlatıyordum.
Sonunda duran arabasıyla bende aşağı sokağa kadar arabamı sürmeye devam etmiş arabamın ileriden gözükmeyeceğine emin olduğum yere park ettim.
Arabadan indiğimde vuran soğuk havayla yüzümü ekşitmeden duramadım. Bu kadar soğuk olacağını düşünmemiştim.
Onun girdiği binanın önüne geldiğimde iki tane daha arabanın burada park halinde beklediğini görmüştüm. Düşündüğümden daha çok kişi olmalılardı.
Yakalanmayı göze alamayacağımdan sessiz olmak için üstün bir gayret gösteriyordum.
Girdiği kapının eski olduğu belliydi benim için o kapıyı açması fazla zor olamazdı burada ki asıl mesele zaten sessiz olmaktı.
Derin bir nefes aldıktan sonra kapıyı açmak için yanımda getirdiğim tornavidayla uğraşmaya başlamıştım.
Kapını hemen açılmasıyla kilitli bile olmadığını anlamak zor olmamıştı. İçeri girdikten sonra sessiz bir şekilde tekrar örtüm.
