Bölüm şarkısı : kayıp şehir
Ozan : baba?
"merhaba ozan çok uzun seneler geçti biliyorum yanında olamadım hiçbir zaman ne diyeceğimi bilmiyorum şimdi neden aradığımı merak ediyorsundur anlatacağım sadece sesini duyayım ilk önce" demişti
ozan şaşınlıkla,sessizce,gözleri dolu arabanın içinde kalakalmıştı en zayıf yeri babasıydı bu yaşına kadar baba sevgisi görmemişti.ondan nefret ediyordu.
"sen beni aramaya nasıl tenezzül ediyorsun sen kimsin utanman yokmu.adi herifin tekisin çocukluğumu mahvettin şimdi hiçbir şey olmamış gibi yıllar sonra benimi arıyorsun" demişti ozan.
"biliyorum haklısın bunları telafi edemem sadece fazla zamanım yok son kez seninle görüşmek istiyorum lütfen bunu bir düşün"
telefonu yüzüne kapamıştım benim çocukluğumu öldürüp hayatımı mahvetmişti hiçbir şey olmamış gibi beni arıyamazdı onun yüzünden acılar çekmiştim annem,kız kardeşim tek başımıza kalmıştık büyüdüğümde yanımda yoktu . ne acımı paylaştım onunla ne sevgimi. ne top oynayacak bir babam oldu nede karnemi gösterebileceğim bir babam.
telefonu yan koltuğa fırlatarak direksiyona yöneldim bomboş yolda gözlerim dolu bir şekilde sürüyordum.
Esra
zeyno yanıma gelerek "esra musa telefonunu açmıyor bir şey söylemem gerekte ozanı ararmısın numarasını bulamıyorum" demişti
"tamam arayım" diyerek telefonumu elime aldım ve ozanı aradım.
uzun bir süre çalmıştı ama açmamıştı
Esra : açmıyor zeyno
Zeyno : ya bi kere daha ara duymamıştır
"of tamam" diyerek tekrar aradım uzun süre tekrar çaldıktan sonra telefonu açmıştı ozan.
"heh şey ozan selam rahatsız ediyorum ama musayı telefona verebilir misin zeyno istiyor. demiştim.
titrek ve ağlamaklı sesle "musa yok" demişti
Esra : iyi misin bir şey mi oldu
ozan uzun süre durarak "olmayı isterdim" demişti
"nerdesin şuan sen" demiştim içimde bir endişe oluşmuştu sesi aşırı kötü geliyordu
"sahil,kapatmam gerek" diyerek kapatmıştı telefonu ozan.
Zeyno : kızım neden kapattın telefonu
Esra : bi dur ya ozanın sesi çok kötü geliyordu ağlamış gibi iyi değilim dedi.
Zeyno : nolmuş ki
Esra:bilmiyorum ki neyse hadi yatalım artık musayla yarın görüşürsün
yatağa uzanmıştım gözlerimi tam kapatacakken ozanın sesi aklıma geliyordu aklım onda kalmıştı,uyuyamıyordum.
kalktım ve zeynonun odasına baktım uyuyordu odama gidip sweatshirt ve siyah bir tayt giydim üzerimede montumu aldım ozanın yanına gidecektim böyle durdukça içim rahat etmiyordu.
evin yakınlarında bir sahil vardı sahilde olduğunu söylemişti ordadır büyük ihtimal diyerek evin dışında bir taksi çevirdim ve gideceğimiz yeri söyledim.
•
sahile gelmiştik "burda durabilir miyiz" diyerek parayı ödedim ve çıktım arabadan.
sahili dolaşmaya başladım uzun bir arayıştan sonra bankta oturan sırtı dönük ozanı gördüm yanına gidip sessizce oturdum
bir süre sessizlikten sonra sessizliği bozan ben olmuştum "neyin var ozan sesin çok kötü geliyordu meraklandırdın beni"
dediğim sözlerle bana dönmüştü gözlerinden yaşlar düşmeye başlamıştı.
"ozan beni korkutuyorsun noldu ağlıyorsun"
"babam...,babam aradı"
Esra : babanla görüşmüyor musun
Ozan : hayır beni,annemi,kardeşimi biz küçükken bırakıp gitti yıllar sonra beni arayıp görüşmek istediğini söyledi az zamanı varmış.
ozan zor şeyler yaşamıştı onun bu yanını hiç görmemiştim şuan evini bulamayan masum bir çocuk gibi ağlıyordu onu kendime çekip sarıldım başını boynuma bastırıp hüngür hüngür ağladı saçlarını okşayıp ona teselli vermeye çalışıyordum.
"ben ne yapmam gerek bilmiyorum esra ben napıcam"
"bak yıllar sonra seni aramış ve seninle görüşmek istiyor az zamanım var demiş ya hastalığı varsa ne yaşatsa yaşatsın dünyanın en iğrenç insanı bile olsa o senin baban.baba diyip boynuna atlamıyacaksın tabi ki ama en azından gidip konuşsan içinde kalmaz istersen öfke kus ona istersen sus ama kendini soru işaretleri içinde bırakma"
"haklısın..esra iyi ki geldin teşekkür ederim"
"saçmalama bunun teşekkürü mü olurmuş ne zaman istersen benimle konuşabilirsin" diyerek cevap verdim.
Esra : hava çok soğuk hastalanıcaksın hadi eve gidelim
ozan tamam anlamıyla kafasını sallayarak banktan kalktılar
ozan ayakta duramadığı için esranın omzuna kolunu yasladı esrada ozanı belinden tuttu.
"arabayı ben kullanıcam bu halde araba kullanamazsın" diyerek direksiyona geçtim
ozan camı açmış dışarıya bakarak sessizce oturuyordu buz gibi görünen bir insanın bile içinde fırtınalar kopuyormuş meğer.
•
evin önüne gelmiştik arabayı park ettikten sonra indik
"esra ben teşekkür ederim tekrardan yanımda olduğun için"
diyerek sarılmıştı ozan
"ya önemli değil sen iyi ol yeter"
"tek bir şey isteyeceğim senden"
"dinliyorum"
"bu olan olaylar aramızda kalsın lütfen..ben bu konuları hiç kimseyle paylaşmam normalde kimsenin duymasını istemiyorum"
"merak etme anlattığın her şey benimle kalacak"
"teşekkür ederim iyi geceler"
"iyi geceler"
evlerimize dağılmıştık
Ozan
uzandığım yatağımda tavanı izleyerek düşünüyordum esra ilaç gibiydi benim için.. mutlu olma sebebi gibi.
yanımda olduğu zaman ruhum açılıyordu yüzüm gülüyordu daha önce hiçbir kadına karşı böyle bir şey hissetmemiştim bu duyguya çok uzaktım tek bildiğim ona karşı hislerimin olmasıydı.
Yeni bölüm geldi 🤍
Sınır
—————
Vote : 25
Yorum : 15
