"လူႀကီးမလာေလာက္ဘူးလို႔ထင္ထားတာ...အလုပ္မအားဘူးဆို"
"ေျပာၿပီးၿပီေလ...အလုပ္ထက္အေသးေလးကပို႔အေရးႀကီးတယ္ဆိုတာ"
"ေက်းဇူးပါ..တကယ္ေက်းဇူးပါ"
ကြၽန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲဝင္ကာေက်းဇူးတင္စကားအထပ္ထပ္ဆ္ိုေနေသာအေသးေလ...ငိုေနတယ္ထင္ပါရဲ႕...႐ိုက္သံေလးေတြထြက္လို႔....ရင္ခြင္ထဲမွထုတ္ကာမ်က္ရည္ေလးေတြသုတ္ေပးလိုက္သည္...
"ဘာလို႔ငိုေနတာလဲ...ေမြးေန႔႐ွင္ေလးကင္ိုေနေတာ့ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးတို႔ကဘယ္လိုေနရမွာလဲ...တိတ္ေတာ့...မုန္႔လုပ္ထားတယ္ဆိုေကြၽးပါအုန္း"
ကြၽန္ေတာ္ေျပာေတာ့႐ႈံမဲ့မဲ့ေလးႏွင့္မုန္႔ခြံေကြၽးေသးတာ.
"ေကာင္းလားလူႀကီး"
"အရမ္းေကာင္း...အေသးေလးကေတာ္လိုက္တာ...ကိုယ့္အေသးေလးကအေတာ္ဆံုးဘဲ"
အေသးေလးကျပံဳးျပေတာ့ပါးေလးကိုဆြဲညစ္လိုက္မိေသးသည္...
"ကြၽန္ေတာ္တို႔႐ွိေသးတယ္ဆိုတာေရာသိေသးရဲ႕လား"
ေဘးမွjungkookေျပာလိုက္ေတာ့အေသးေလးကမ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးလိုက္သည္..
"သတိထားမိပါယ္ကြာ...မင္းကလဲ...ေအာ္..ဒါနဲ႔jungkookမင္းကိုငါခုနေျပာမလို႔ဆိုတာေလခဏေလာက္အျပင္လိုက္ခဲ့ပါလား"
"ဘာကိစၥမလို႔လဲhyungရဲ႕...ဒီမွာလဲေျပာလို႔ရတာဘဲဟာကို"
"ဟုတ္သားဘဲလူႀကီးကလဲ"
ေျပာေနတဲ့အေသးေလးနဲ႔
Taeyungက္ိုjungkookကတားလိုက္သည္...
"Hyungကအေရးႀကီးကိစၥေျပာစရာ႐ွိတယ္ထင္တယ္...ခဏ..ကိုယ္လိုက္သြားလိုက္အုန္းမယ္ေနာ္...စားထားႏွင့္"
