รักนี้ อันตรายสุดสุด

อะไรกันนิกรี๊ดดดด

"เธอจะต้องมาเป็นนางบำเรอของฉัน" มาคินพูดพร้อมกับหลังให้ฉััน
"ม่ายยยเป็น กรี๊ดดดดดด"
"เธอจะกรี๊ดดดให้ได้ไรขึ้นมาห่ะ ถือยังไงเธอก้อต้องเป็นของฉัน 55+" มาคินพูดแล้วหันหน้ากลับมาหาฉันพร้อมกลับหัวเราะ

"ก้อกรี๊ดดดเพื่อให้นายหนวกหูไงไอ้หน้าเหล็ก และนายจะขำให้มันได้ไรขึ้นมาห่ะ" แพรพูดพร้อมกลับทำหน้ามันไส้
"พูดแบบนี้เดี่ยวโดนซะตอนนี้เรย" มาคินพูดพร้อมเดินเข้ามาใกล้ฉัน.      ้
"ให้ฉันไปทำงานอื่นแล้วแล้วเอาเงินมาใช้นายที่หลังไม่ได้หรอ" ฉันพูดแล้วทำตาปิ้งปั้ง
"ได้"

"นายนี้ก้อใจดีเหมือนกันน่ะ ขอบใจมากเลยน่ะอิอิ" ฉันพูดแล้วยิ้มด้วยความดิใจ
"แต่เธอต้องเอาเงินมาให้ฉันภายในคืนนี้"
มาคินพูดพร้อมทำหน้าโหดๆ
"มันไม่เร็วเกินไปหรอ"
"สำหรับฉันแล้วมันชั่งยาวนาน จนกินอาหารแล้วย่อยจนหมด" มาคินพูดแล้วทำหน้ามันไส
"อย่างน้อยก้อให้เวลาสักปีสองปีน่ะคุณมาคิน(เมื่อกี้ยังไอ้หน้าเหล็กอยู่เลย)". ฉันพูดแล้วทำน่าหวานๆใส่มาคิน

"ได้แต่ฉันให้เธอเลือกเอาระหว่างเธอมาเป็นนางบำเรอของฉันกับเธอไปทำงานมาใช่หนี้ฉันแต่เธอต้องมานอนห้องเดียวกับฉันทุกคืน55+เลือกเอา" มาคินพูดแล้วมองหน้าฉันอย่างเยาะเย้ย

"(ข้อสองก้อได้โว๊ยเพราะแค่มาเจอกลับไอ้หน้าเหล็กแค่ตอนกลางคืนแต่ถ้าฉันต้องเป็นนางบำเรอนิสิต้องเจ ทั้งคืนทั้งวัน) ได้ฉันจะไปทำงานแล้วเอาเงินมาใช้่หนี้ให้นายจนหมดเลยหรืออาจเศษเงินเหลือเป็นดอกเบี้ยให้แล้วกัน55+" ฉันพูดพร้อมกลับหัวเราะจนนำ้ตาไหลออกมา

"แต่"
"แต่อะไรของนาย"
"ฉันจะหางานให้เธอทำเอง55+" น่าหัวเราะไหมเนี่ย

"ได้ แล้วงานอะไรล่ะที่อายย คุณมาคินจะให้ทำ"
"ไม่ต้องเรียกเสียเต็มยศก้อได้ฉันรู้แล้วว่าชื่อฉันมันเพราะแค่ไหน" มันก้อเฟ่อร์เกินไป
"งานที่ฉันจะให้เธอทำก้อคือมาเป็นเลขาของฉัน"
"จะบ้าหรอฉันกุสาคิดว่าจะไม่ได้เจอกับนายทั้งวันแล้วน่ะเนี่ย"
"ฉันยอมก้อได้ ถือยังไงฉันก้อไม่มีทางเลือกแล้วนิ้ (ป่ายยตายยเอาดาบหลังเฮ้ยดาบหน้าดีกว่าว่เพี้ยนเลยเรา)"

้