Raux's Pov
Pumunta ako sa school ni Reign, para kausapin sya at para humingi narin ng sorry. Hindi ko nman kasi sinasadya yun e. It's just that, nakita kong umiiyak si Louella at nakita ko ring tinadyakan nya. Hindi nman sa galit ako, pero... hindi ko alam, basta ko nlang nasabi yun at dagdagan pang nakita ko si Michael, at sinigawan pa ako ni Louella kya nainis ako nang sobra.
Nasa field ako nang school nila, wala na nman kasi akong klase e. Iniisip ko, ano kaya yung nangyayari ngayon kung kami parin ni Reign? Siguro hindi sya ganun ngayon. Hindi ko nman talaga mahal si Louella e. Yeah, you read it right. Hindi ko sya mahal at hinding hindi ko sya mamahalin. Actually, that night na nagconfess ako kay Reign, all I was about to say is kung gaano ko sy kamahal at liligawan ko ulit sya, pero it was all ruined by my step mom. It was just a favor, kaya niligawan ko si Louella. I am trying my best to fall in love with her, ngayong hindi ko na talaga makukuha yung puso ni Reign. Pero, hindi nman kasi madaling kalimutan yung samin eh.
It's not my intension to hurt her that much, pero I have no choice. So I've just decided to do it. I know that it brought up so much pain to her, pero mas doble ang nararamdaman ko ngayon dahil feeling ko tapos na talaga. As in, WALA na. Siguro mas pipiliin ko nalang mamatay kesa mabuhay pa kung di ko lang makakasama si Reign.
I was in my deep thoughts nang marinig ko yung tawa ni Reign, kaya npalingon ako kung saan galing yung tinig. Pagtingin ko, I saw her with Michael, nkaback hug sya. And I feel something bad inside me, yung parang dinudurog yung puso mo dahil yung babaeng mahal mo may yinayakapang iba. Iniba ko nlang yung tingin, kasi naiiyak ako. I know it sounds like gay, pero nasasaktan ako e. Sobrang mahal ko sya, pero wala na e, sinayang ko lang lahat ng yun. Siguro, kung hindi ko sinunud yung step mom ko masaya na kami ngayon ni Reign. Haay. Tumayo na ako, at naglakad papuntang parking lot at bumalik na sa school.
Reign's Pov
Nasa field kami ngayon. Natatawa ako kay Michael, 'cause of his childish act. Nagtatampo parin sya, well 'sort of'. Hahaha ewan ko. Kaya binack hug ko sya, then I can sense that he's smiling. Ang cute nya! Whihi oops. Don't get me wrong, walang malisya 'to. Defensive? No.
Hahaha may napansin akong may tumayo sa bandang left side namin, pero di ko maklaro kung sino kasi medyo malayo kami. Pero nung naglakad sya, nakilala ko kaagad. Dahil isa lang ang kilala kong ganun maglakad. ('Wag nyo nang itanong kung pano lumakad. ✌)
Napatitig ako habang naglalakad sya, "kilalang kilala mo talaga kung sino 'no?" Michael sighed. Napatingin ako, halatang nalulungkot sya dahil rinig mo kpag nagsalita sya kaya binigyan ko nlang sya ng sympathic look at kinaladlad ko sya, not litterally na kinaladkad just kind of. Hohihu
Naglakad lang kami nang lakad..
Habang tumatagal, nahuhulog ako sa kanya. Pero, siguro kung 'crush' ko man sya ngayon, hanggang lang muna dun. Kasi di pa ako handa, baka masaktan lang ulit ako. Alam ko nman hindi nya ako sasaktan, like what he told me. Pero, hindi nman natin makokontrol ang mangyayari diba? What if, unintentionally, masaktan ako and it's because of him? Anong gagawin ko? Sinong pupuntahan ko? Well, yeah. It's kinda weird to predict/think what will happen in the future. Pero natatakot parin ako, and it will never change the fact.
Kaya nga habang di pa malala, Im trying to avoid to fall in love. Oo, siguro mahirap kalabanin ang puso pero hindi nman dapat puro nlang puso ang papairalin dba? Kailangan din nating mag isip, para hindi tayo masaktan. And we need to keep in mind, na hindi dpat madaliin ang pagibig, kasi the more we want it, the more it will hurt us. Kasi, pinagpipilitan natin e, kahit di nman pwede, or should I say di pa right time para magmahal ng lubusan. (Echos)
Bumalik ako sa katinuan nung, binatukan ako ni Michael hindi nman sya malakas pero maalog yung utak ko. Joke tinawanan nya ako, "You should have seen your face, you were like an idiot, you know?" Tawa parin sya ng tawa kata binatukan ko rin sya at linakasan ko, kaya tumahimik aya at nanlaki yung mata "why did you do that?" Gulat na tanong nya!
"Hah? Seriously you're asking me!? Hahahaha tss" sarkastiko kong sabi at inunahan syang maglakad hahahaha
Nasa cafeteria na kami, pero di ko parin sya pinapansin, umorder ako ng cappucino machiato then chocolate cake, and cookies. Whihi :'> di ko sya binigyan, kaya umorder nlang sya. Tinawanan ko sya, nasa counter kasi sya at nagpapacute sa kanya yung waiter na kumukuha ng order nya. Whahahaha he was like 'please, help me get out of this' hahahahaha
He's funny to be with. I swear.
Hindi ka malulungkot kpag kasama mo sya. Haaaaaaaaay~
After 12345678910 years, nkabalik na rin sya. Haha kawawa, ubos na yung akin kaya pinanuod ko nlang sya habang kumakain. "What?!" Nagulat ako kasi bigla syang bumulalas. "Wala. Ba't kba nanigaw?" Aba. Di porket close na kame sisigawana nya nlang ako. Langya 'to. Makaalis na nga! Kainis lang. Tumayo ako, lalabas na sana ako pero, as expected hinablot nya yung kamay ko, baliw talaga tong So Michael eh 'no? Tss. "Dont leave me. Just stay, please?" Parang iba yung dating ng sabi nya sakin, kaya wala na akong nagawa kundi ang umupo at yumuko nlang. :3 ano ba kasi pinagsasabi nitong kumag na to. Nababaliw na ata!
CLASSROOM
Tumambay na muna kami dito da room, wala na kasi kaming ibang pupuntahan at hinihintay namin si Madame para sa announcement tungkol sa graduation namin. ;) excited ako na ayaw ko pang grumaduate kasi mamimiss ko yung mga classmate ko. Haaaay :3
"Oy malalim ata iniisip mo?" Michael
"A wala 'to. San kaba mageenroll ng college?" Tanong ko nlang sa kanya. "Uhm. Npagplanohan na nila dad na sa States ako magccollege" lumungkot yung boses nya at parang nalungkot din ako sa narinig ko, parang bigla ko nlang naramdaman na mag isa lang ako. -,- kainis nman kasi eh. Bakit kailangan dun pa sya mag college pwede nmang dito lang diba? Aaaa.
Di ko nlang sya pinansin kasi medyo naluluha ako, tumalikod nlang ako sa kanya, di narin sya umimik kasi nag lalaro sya ng PSP nya. :3
Panu nlang kung dun nga talaga sya mag enroll? Anu iiwan nlang nla ako? Si Julie sa London sya mag eenroll kasi nandun yung parents nya at yung mga kapatid nya, in short nagmigrate sila sya nlang ang naiwan dito at yung kuya nyang doctor para bantayan sya and pagkagraduate ng high school pupunta na sya dun. Tapos ito pang si Michael pupuntang states? Kung kelan nahuhulog na ako sa kanya, dun na nya ako iiwan? Sana pla hndi ko nlang nagng kaibigan/close kung ganun lang din naman ang mangyayari. Kainis lang eh >…<
Hindi nman talaga ako nagtatampo sa kanila, sa kanya. I'm just mad at the thought na maiiwan ako dito. :3
After a few minutes ~
Haaay. Nagsidatingan na yung iba naming kklase at yung teacher namin, in-announce nya na rin kung kelan at saan yung grad. namin, tapos may grad. ball pa daw. Naiiyak ako satwing naiisip ko na ggraduate na nga kami, at magkakahiwa hiwalay na kami ng mga kklase ko. Aaaaaagh >.< I hate it when it always pop in my mind that someone will leave me. :(
Hindi parin sinabi ng teacher namin kung sino yung valedictorian, surprise nlang daw.
Nagbulung bulongan na sa room namin na ako daw yung valedictorian, Oo ako nga! Tss ASA!
=========
Hi darla! Err. Sorry po kung ngayon lang nkpag UD, busy eh. Chur. Hhihi sorry din po sa mga typos. Paak oshaaaa~
