2💫

134 6 0
                                    

Zawgyi

.

5ႏွစ္ခန့္ၾကာေသာ္...

က်င္းရီ ထြက္သြားပီး ကတည္းက
စစ္ေကြၽး ဟာ တေယာက္ထဲ ပဲ
ေနျဖစ္လာပီး စာပဲ အျမဲတမ္း
လုပ္ေနတက္သည္...

ေက်ာင္းပီးသြားေတာ့လဲ
အလုပ္ကိုပဲ အျမဲတမ္း
လုပ္ေနမိသည္...

အင္း သူ...သူနဲ႔မေတြ႔ခင္အထိေပါ့
အခုေတာ့ စစ္ေကြၽး ရဲ႕ဘဝဟာ
အရင္ကေန႔ရက္ေတြကို ျပန္ေရာက္
လာခဲ့ပီ....

တခါတေလ က်င္းရီ ေရာ အတူတူ
႐ွိရင္ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္က သူ႔ကို
ႏွိပ္စက္ခ်ိန္က လြဲလို႔ေပါ့...

ဒီေန႔ သူနဲ႔ခင္တာေတာင္
တႏွစ္ျပည့္ပီ..သူ...သူဟုတ္တယ္
သူဆိုတာက က်င္းလင္...

စစ္ေကြၽး အေတြးႏြန္ထဲက ေန
႐ုန္းထြက္လိုက္ပီး အိပ္ရာမွ
ထလိုက္ပီး ေရခ်ိဳးကာ က်င္းလင္ နဲ႔
အျပင္သြားဖို႔ျပင္ပီး မနက္စာစားရန္
ေအာက္ထပ္ဆင္းလာလိုက္သည္...

"ဆင္းလာေသးတယ္ေနာ္
ငါက အိပ္ေနတာထင္ပီး အခု
လာႏိုးေတာ့မလို႔"

ေအာက္ေရာက္တာနဲ႔
တန္းပီး ၾကားရေသာ
အသံစာစာေလးေၾကာင့္
ျပံဳးလိုက္ကာ...

"မင္းက ေစာေရာက္ေနတာပါ
ငါက ပံုမွန္ဒီခိ်န္ပဲထေနက်ကိုမ်ား
မနက္စာစားၿပီးၿပီလား "

"အင္း "

"အဆို ဧည့္ခန္းမွာခနေစာင့္
ငါမနက္စာစားလိုက္အံုးမယ္"

"သြားသြား "

က်င္းလင္ ကို ခနေစာင့္ခိုင္းကာ
စစ္ေကြၽး မနက္စာ သြားစားလိုက္သည္...

"ပါး နဲ႔ပါပါး ေမာနင္း "

"ေမာနင္း အာယြမ့္ "

"ေမာနင္း ပါပါးသားေလး"

စစ္ေကြၽး မိဘႏွစ္ပါးကို
ႏူတ္ဆက္ပီး မနက္စာ ထိုင္စားလိုက္သည္...

က်င္းလင္ စစ္ေကြၽး ကိုထိုင္ေစာင့္ရင္း
ဖုန္းသံုးေနလိုက္သည္...

တီးေတာင္ တီးေတာင္

ျခံေ႐ွ႕မွ လူေခၚဘဲလ္ျမည္လာကာ
ခနၾကာေတာ့ အိမ္ထဲ သို႔ လူတေယာက္
ဝင္လာေလ...

"ဦးေလးေဝ့ "

"လန္က်င္းရီ "!!

က်င္းလင္ ရင္းနီးတဲ့အသံမို႔
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ သူသည္
က်င္းရီ...

နှင်းဆီတိုက်ပွဲမှဓားစာခံကျနော် /ႏွင္းဆီတိုက္ပြဲမွဓားစာခံက်ေနာ္ Where stories live. Discover now