Worthwhile Romance

CHAPTER 12

SARAH

"Ma Mauna na po ako" Sabi ng anak ko pagkatapos maghanda at kumain. 

"Cge anak , mag-iingat ka " Sagot ko at ngumiti, ngumiti naman siya pabalik bago lumabas na ng gate.

8:30am ang pasok ko sa trabaho kaya nagbihis na ako at naghanda , sumakay ako ng bus at pumunta na sa company kung saan ako mag tra trabaho as a chef.

Sinuot ko muna yung chef's uniform bago nag isip ng lulutuhin para sa breakfast. Sabi ng staff dito ay mapili ang boss namin at minsan lang kumain ng breakfast. Yung assistant niya kasi ang nag hire sa akin kaya hindi ko siya na meet in person.

Napangiti ako ng naisip yung luto na bagay na bagay para sa breakfast , simple pero masarap at nakakabusog pa.

Kinuha ko na yung ingredients at nagsimulang I prepare mula sa tamang sukat at iba pa.

Naaalala ko kung paano ko to lutuin para kay Jerome noon , masaya ako pero napasimangot rin ng maalala na dapat hindi ko na siya iniisip pa. The pain and anger are coming back.

Siguro masaya na siya ngayon kasama ni Melanie. Napangiti ako ng mapait.

"Hayy" Buntong hininga ko bago hiniwa yung spring onions.

"Good morning ma'am" Bati ko sa assistant ng CEO na pumasok dito sa kitchen. Ngumiti naman Siya.

"Good morning too chef, mag re request lang sana ako ng cake para sa dessert yung taro flavor "

"No problem ma'am, ready na po yun ng mga 10:30 " Tumango naman siya at ngumiti.

"Salamat chef, para kasi sa CEO dahil favorite niya yun, yun nga lang ngayon ko lang nalaman mula sa wife niya"

"Okay po ma'am , pwede po bang mag bake din ng ibang flavor para sa dessert ng mga employee?"

Tanong ko at tumango naman siya kaya nagpasalamat ulit ako bago siya umalis.

Napili ko ang flavor na pandan kasi mas masarap yun para sa akin.

I finished cooking and it was delivered to the ceo's office by one of his employee. I'm busy at the kitchen making wonton soup when ma'am Perez called for me. She is the head chef, agad akong lumabas doon. Halos mapaatras ako, as if my soul left my body. Jerome was there, gulat itong nakatingin sa akin. He's holding a try with dishes na wala ng laman.

I gulped, he's the CEO?

"She's the new chef Sir, Ms. Sarah Miles" His secretary uttered pero nakatulala parin ito.

I kept my cool even though I feel furious inside. I smiled at lumapit sa kanya, acting professional and unbothered.

"Hello sir, I'm Sarah Miles" I thanked my self for not stuttering.

Nakakunot-noo lang itong nakatingin sa akin. He's serious, the look I haven't seen for a long time.

"Sir?" I asked, I can see how he calmed himself and sigh bago umiwas ng tingin. He's thinking deep but stretched his arms to shake hands with me. Tinanggap ko naman yun.

"I'm Jerome Kim, nice to meet you. Ms. Miles" He uttered professionally na parang hindi ito nagulat kanina.

After that ay umalis din ito, he took a second glance at me before leaving completely. That's the time na nakahinga ako ng maluwag. How come that fate doesn't really goes well with us?

Remembering his aura a while ago, I can say that he'd become more serious and strict. My heart is clenching, Anong gagawin ko ngayon? Should I resign, should we run away again?

I sighed at napasandal sa kitchen counter.

Later that day ay napilitan akong mag-deliver ng cake sa office niya. He likes taro flavor now? Unlike in the past we both love the pandan flavor. And why do I care? I mentally cursed my mind.

I knocked pero walang bumubukas nun kaya napilitan akong pumasok doon. The office is clean and well organized. I just placed the cake sa table niya. Dinagdagan ko pa ng isang pandan flavor, I glared at myself for doing that e hindi niya naman na gusto ang flavor na yun.

Paalis na ako bago niya ako maabutan  dito, I turned the door knob and pushed the door  pero may tao sa labas na humila din nun kaya nawalan ako ng balanse, luckily that person catched me, tumama pa ako sa dibdib nito. I looked at him and I'm shocked to see na si Jerome yun. He's looking at me in shock also. Agad akong lumayo sa kanya.

"Sorry sir, I delivered your cake" I bowed at him. Aalis na sana ako ng magsalita siya sa likod ko making me stop.

"Do you, have a twin by chance?" He asked.

I kept a straight face at inilingan siya. I might look rude kasi umalis ako kaagad pagkatapos nun. I felt the urge of anger in me and I hate feeling it. Akala ko nawala na sa akin yun after so many years that I didn't saw him pero nagliliyab parin ang galit ko sa kanya.