●POYHAZ● ONE SHOTS

16.BÖLÜM: "Bitti Mi?"

Bölüm Şarkısı: Tan Taşçı/Yalan

Pov: (18. Bölüm sonundan devam)

Şarkı ile okursanız mutlu olurum🌸
İyi Okumalar Kuzularım💫

^Gitme sonum olur diyen dilin,kalbin yalan vedan yalan^

"Keşke seni hiç sevmeseydim"
"Ben seni hiç sevmedim ki zaten

Yazar'dan;

Diye birbilerine içleri acıyarak söylemişlerdi,bunları söylemek kimine göre basit olabilir kimine göre de zor ama gerçek aşkı yaşayana göre çok zordur. Ama onlar birbirine taparcasına aşıklarıdı,sadece gururları aşklarının önüne geçmişti,ama gerçek aşk bunu hak etmiyordu, bu kadar acı çekmeyi hak etmiyorlardı. Haziran Poyraza doğru sinirle arkasını dönmüş bodoslama giderken tam karşısından gelen arabayı görmedi,arabayı korna çalmış ama artık çok geçti. Haziran araba çarpmıştı.

Poyraz gelen korna sesi ile arkasını dönmüşken yerde ölü gibi yatan Haziranı gördüğü anda gözleri doldu. O sırada mekandan çıkan Alper ve Melisa da şok olmuş bir şekilde Hazirana bakıyordu,aradan belki birkaç dakika belki de 5 dakika kimse olduğu yerden kıpırdayamazken Poyrazın içinde fırtınalar kopuyordu.

Poyraz yavaşça kendine gelerek sanki Hazirana aşkla fısıldar gibi;

"Haziran"

Az önce bağırmaktan boğazı acıyan adam şimdi o kadar naif bir ses tonu ile konuşuyordu ki sanki Haziranı istiyormuş gibi..gerçi evet şuan hiçbirşey olmamış gibi Haziran ile sarılmak onun kokusunu içine dolasıya içine çekmek istiyordu. Nihayetinde Poyraz girdiği şoktan çıkmayı zor da olsa başardı hemen Haziranın yanına doğru koşup başını kucağına koydu,Alpere doğru bağırdı.

Poyraz: ALPER,NE BAKIYORSUN AMBULANSI ARASANA ÇABUK
Alper: T-tamam

Poyraz etraftaki kimseyi umursamayarak ağlamaya başladı hemde hıçkıra hıçkıra,delicesine. Aynı zamanda da Haziranın kulağına onu bırakmamasını fısıldıyordu,belki Poyraz onu bırakmıştı ama Haziran bırakamazdı,bu deli gibi birbine aşık insanın sonu böyle olmamalıydı,bir asır gibi geçen 10 dakikanın sonunda ambulans gelmişti,Poyraz Haziranın yanındayken Melisa ve Alper de onları takip ediyordu arkadan. Poyrazın ağlaması durmamış aksine daha da artmıştı,bir yandan Haziranın şakağına öpücükler kondurup kulağına iyi olacağını ve onu bırakmaması gerektiğini söylüyordu hatta yalvarıyordu. Hasteneye geldiklerinde Haziranı direkt ameliyathaneye almışlardı.

Haziranın içeriye girmesiyke Poyrazın duvara çökmesi bir oldu ,elleri ile yüzünü sıvazlarken eline taze kan kokusu geldi,ellerine baktığında Haziranın kanını gördüğünde içindeki yangın söndürülmez bi hâl almıştı ve en önemlisi bu yangını ancak Haziran söndürecekti. Haziranın olmaması Poyraz için ölümden beterdi,keşke Haziranın peşinden gelmeseydim diye düşündü,sevdiği kadın kendi ayakları üzerinde kalmaya çalışıyordu,Poyraz onun bu halini gördüğünde onunla birkez daha gurur duymuştu ama Poyraz yine gelip bunu engellemişti.

Poyraz aniden gelen sinirle ayağa kalkıp art arda duvarlara yumruk atıyordu aynı zamanda da bağırıyordu.

"ALLAH BENİM BELAMI VERSİN,KORUYAMADIM ONU,YİNE GELDİM HERŞEY MAHVETTİM"

Alper de zorda olsa Poyrazın tutmaya çalışıyordu ama nafile tek çare hemşireye söyleyip sakinleştirici vurdular Poyraza zor da olsa kendini uykunun kollarına bırakmıştı. Ama rüyasında bile Haziranın ismini sayıklıyor,onu bırakmaması için resmen yalvarıyordu. Uyandığında Haziranın yoğun bakımda olduğunu gördü,onun yanına gitmek onu istedi.
Yoğun bakımın camından baktığında her tarafından kablolar çıkan,yüzünün bir tarafı aldığı darbeden dolayı mosmor olmuş,başı sargıda yatakta küçücük kalmış bir Haziran gördü,sevdiği kadını böyle görmek Poyraza çok koymuştu o bunları hak etmiyordu hemde hiç.