1 domme fout.... 《 ft. bankzitters 》

6.🥺

De stem van mijn broer Rob en m-m-matthy?

Daarna zie ik Raoul en Koen ook om het hoekje verschijnen. De jongens stormen op Sem en zijn vrienden af. In mijn ooghoek zie ik Robbie al hard op Sem ingaan. De emoties stromen door mijn lijf. De blijdschap, omdat ze me gered hebben. De angst, omdat dat gene wat net gebeurde nooit zomaar mijn gedachtes gaat verlaten en de woede... de diepe en onwijs boze woede, op mezelf ,maar ook op Sem. Dat ik hem ooit heb vertrouwd? Ik had naar mijn broer moeten luisteren ik had naar iedereen moeten luisteren die zei dat het geen goed plan was om met zo iemand om te gaan. De gedachtes dwarrelen door mijn hoofd. Langzaam laat ik me door mijn knieën naar beneden zakken. Kijkent hoe mijn broer en zijn vrienden aan het vechten zijn voor mij....

"Klap!" ZO EN NU IS HET KLAAR OPROTTEN JULLIE!! Hoor ik Rob schreeuwen. De jongens vluchten zo snel als ze kunnen mijn huis uit.  Ik zit nog steeds angstig tegen het aanrecht aan. " lizzy wat doe je jezelf allemaal aan..." vraagt Rob. Ik hoor dat hij gebroken is. De tranen die inmiddels opgedroogd waren stromen alweer over mijn wangen. Als er iets is waar ik niet tegen kan is het wel als ik mijn broer zie huilen. Ik kijk hem aan en zeg niks. Voorzichtig komt hij op mij aflopen en helpt me overeind. Ik trek snel mijn broek op en kijk Rob aan. Ik zie de woede in zijn ogen, maar ook de bezorgdheid. De bezorgdheid die hij heeft voor mij. Ik kan de druk niet meer aan en laat alles los. De tranen stromen nog harder over mijn wangen. Ik zie dat Rob het ook niet droog houd. Hoe snel ik kan pak ik hem vast en knuffelen stevig.  " sorry dat ik zo boos was zusje, ik vergeef het je" fluisterde hij. " nee jij hoeft geen sorry te zeggen dit is allemaal mijn eigen schuld.." fluister ik terug. Rob pakt mijn hand en begeleid me mee naar zijn kamer. "Ik snap dat je het misschien niet wilt zeggen, maar wil je me het hele verhaal uitleggen?" Vraagt Rob. Ik knik en begin te vertellen.

Nadat ik alles verteld heb knuffelt Rob mij. " het komt goed liz! Als er ooit weer een jongen is die je zo behandelt kok dan gelijk naar me toe." Zegt hij. Ik knik nogmaals en knuffel hem nog even stevig. We lopen samen weer naar de woonkamer. Koen en matthy zitten op de bank en raoul is een doekje aan het uitwringen. " al het bloed is gelukkig van de vloer!" Zegt raoul en glimlacht.  "Bedankt Roel" antwoord ik en geef hem een knuffel. Koen en matthy komen ook deze kan opgelopen. " bedankt jongens.. en sorry ik had het tegen jullie moeten zeggen en vooral tegen Milo..." zeg ik tegen de jongens. " het is al goed lizzy!" Antwoord Koen en omhelst me.  Matthy glimlacht alleen maar kort. Waarom? Geen idee dat doet hij de laatste tijd vaak heel verlegen als ik er ben... ik glimlach voorzichtig terug.

Inmiddels lig ik in bed. Niet in mijn eigen bed, maar in het logeer bed van de jongens. Ze vroegen of ik bij hun kwam slapen. Daar zei ik natuurlijk geen nee tegen. Nu lig ik veilig en zorgeloos in bed. Bij mensen die me niet gebruiken en er altijd voor mij zijn. Ik heb het ondertussen ook goed gemaakt met Milo. Hij begreep me en vergaf me. Wat moet ik toch zonder Milo als beste vriend?
" voetstappen" snel stop ik met denken over alles wat gebeurt is en focuste me op de voetstappen die dichterbij kwamen. De deur gaat langzaam open en ik hoor zacht gekraak van de scharnieren van de deur. Ik zie een paar blonden plukken om de deurpost komen. Dan komen die stralende blauwe ogen te voorschijn. Ik ga rechtop in mijn bed zitten en wacht tot diegene binnen komt.
"Hey, slaap je nog niet?" Vraag ik. " Hey, nee ik kon niet echt slapen. Er zit me iets dwars.." zegt de jongen. De spanning giert door mijn lichaam wanneer de jongen dichterbij komt. " wat zit je dwars dan?" Vraag ik wanneer de jongen op het voeteneind gaat zitten. " dit" zegt hij.
Op dat moment schiet het me te binnen en snel voel ik zijn warmen zachten lippen op de mijne. Rustig maar vertrouwd.
Zijn hand streelt langzaam over mijn wang en ik vergeet het hele moment. Het leek eeuwig te duren. De tijd stond stil. En we waren er nog met z'n tweeën niemand anders die ons lastig valt.
Alleen Matthy en ik..
————————————- —————————————————————
Hey Hey. Dit is al weer het einde van het boek! Omdat dit een schoolopdracht is was hij niet zo lang. Hopelijk vinden jullie het leuk ondanks hij niet zo lang is 😊 xx mij😘