|kısa hikaye|
Bu hikayede başrol genç bir kadındır ve adı yoktur çünkü o kadının adı aslında sizlersiniz.
"Kalbini öldürmelisin. Çünkü yalnız kalmak beraberinde acımasızlığı da getirir."
30.10.21
|Tamamlandı|
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Denizin tuzlu kokusu kendisine huzur verirken onca kalabalığın içinden gözlerini kapatarak kendini yalnızlığa mahkum etti daha yirmilerinin başında olan kadın.
Beline kadar gelen suda ileriye bir kaç adım daha attı ve aniden bir balık edasıyla daldı denizin derin ve soğuk sularına. Dışarıdan gören biri onu deli zannedebilirdi.
Aslında çok da akıllı olduğu söylenemezdi.
Saatler gece yarısını bulmuşken mart ayının alışılamayan bir soğuk bir sıcak havasında denizin derinliklerine doğru yüzen birini görseniz siz ne düşünürdünüz ki?
Ya deli derdiniz ya da kendini öldürmeye çalışıyor.
Aslında ikisi de değildi. Sadece kendi kalabalığından uzaklaşmak istiyordu. Yüzdükçe kafasındaki düşünce kalabalığı tenhalaşıyor ve bu durum onu rahatlatıyordu.
Yaklaşık yarım saat yüzdükten sonra vücut ısısının iyice düştüğünü takırdayan dişleri ve moraran dudaklarından anlayabilirdiniz. Bunu kadın da fark etmiş olacak ki hızlı bir şekilde geri karaya doğru yüzdü ve kenardaki içerisinde telefonu, cüzdanı ve havlusundan başka bir şey olmayan çantasından havlusunu çıkartarak kurulandı ve bom boş olan şezlonglardan birine oturdu.
Arkasından gelen ayak sesleriyle kimin geldiğini artık arkasını dönmeden de anlayabiliyordu: Sahilin bekçisi.
Buraya gece yarısı yüzmeye geldiği ilk gün onunla derin bir tartışmaya girmiş ve en sonunda derine gitmeme şartıyla yüzebilmişti. Her gece gelmeye başladığından beri bekçi onun için giriş kapısını hafif aralık bırakıyor ve kadın yüzdükten sonra da yanına gelip nasihat verip gidiyordu. Günlük rutini olmuştu artık. Ayrıca buraya üç aydan fazladır her gece geldiği için bekçi artık onun iyi yüzebildiğini anlamış ve derine gitmesine de karışmıyordu.
"Hoş geldin kızım. Anlat bakalım bugünkü derdimiz ne?"
Yaşlı adamın böyle bir yanı vardı. Senin derdini kendi derdiymiş gibi görür ve sıkılmadan dinlerdi. Sonra da üç beş cümle nasihat eder ve onu eve gönderirdi. Onunla arasındaki en uzun konuşma bile on dakika sürmemiştir. İkisi de kısa ve öz konuşurdu.
"Kendi kalabalığımdan yalnızlaşmak için geldim bugün. Topladım tüm dertlerimi ve dün bana dediğin gibi denize döktüm hepsini. Peki neden hala yalnız hissetmiyorum?"
"Çünkü yalnız olmak için bazı şartları yerine getirmen gerekir ve sen o şartları daha yerine getirmedin."
"Üç aydan fazladır geliyorum ve her gece 'şartlar' deyip duruyorsun!" Sinirlenmişti genç kadın çünkü her gece aynı şeyleri söylüyor ve asla açıklamıyordu.
