hayat dolu hikayeler

Burçin

Burçin bu sabah erken kalkabilmişti çünkü bugün işinde ilk günüydü.
Hemen hazırlandı.kırmızı kalem etek ve kot gömleğini giymişti.kıyafetine uyacağını düşündüğü için kırmızı küpe ve ucunda minik bi pırlantası olan kolyeyi taktı.çantasını alıp kahvaltı yapmak için mutfağa gitti ama heyecandan yiyebilecek durumda değildi.bunu farkedince vazgeçti.ceketini giyip arabasının anahtarını aldı.
Arabaya bindiğinde arabanın kokusu midesini bulandırdı.hemen camı açtı ve derin bi nefes aldı.sonra arabayı çalıştırıp sürmeye başladı.iş yeri biraz uzaktaydı.neyseki trafik yoktu.caddenin kenarında kırmızı ışıkta durdu.bugün çok heyecanlıydı ama nedense içinde kötü bi his vardı.sanki bişi olacak ve bugünü ,ilk iş gününü, mahvedecekti.bu konuda şüphelendiği tek kişi kendisiydi.ya bi hata yaparsa da ilk günden kovulursa ne olurdu sonra? Ailesi bu sefer gerçekten kızardı çünkü ne zaman bir işe girse en fazla iki ay sonra sıkılıp çıkıyor ya da kovuluyordu. Ama bugün ilk gündü herhangi bir şey olmasına izin vermemeliydi. Trafik ışığının yeşil yanması ona göre biraz uzun sürmüştü. Neyseki yandı ve burçin yavaş yavaş ilerlemeye başladı. Sağa döndü yaklaşık 60 metre sonra sola.sonra tekrar sağa.burdan sonra düz ve uzunca bir yol vardı ve hız limitini arttırabilirdi. İlk günden geç kalmak istemiyordu. Burçin 70'le gidiyordu. Sonra 'bişi olmaz' dedi ve 80'e çıktı. Tam o sıra telefonu çaldı. Zar zor yan koltukta bulunan çantasını açtı. Bu sırada hız limiti 100'ü bulmuştu. Ekranda annesinin aradığını gördü ve tamda o sırada şidettli bir darbe sesi geldi. Ve o an burçin için her yer karardı...

Burçin gözlerini henüz yeni açmıştı.oda da gece lambası dışında hiç ışık yoktu.bir dakika hayır,vardı. Stor perdelerin arasından biraz ışık sızıyordu içeri. Burçin kafasını sağ tarafa çevirdi. Bilinci yavaş yavaş yerine geliyordu. Burası bir hastaneydi ve hasta yatağında yatanda kendisiydi.kazayı hatırladı. Peki sonra ne olmuştu? Vücudunun her bir noktası ağrıyordu. O anda fark ettiki koltukta uyuyan biri vardı. Ama kimdi? Karanlıktan dolayı seçemiyordu. Neyseki bir kaç dakika sonra daha net gördü. Annesiydi. Burçın 'acaba onları üzdüm mü?' diye sordu kendi kendine. Bir yandanda ağrıdan duramıyordu. Gözlerini sımsıkı kapattı. Belki yarım saat belki bir saat sonra uykuya daldı.