Merhaba ben Lara Saraç buda benim günlüğüm olucak yani sanırım,Okuyan bir insan varsa,öyle olmuştur.Tamam çok saçmaladım sanırım günlük tutmamdaki tek amacım eğer olurda bir gün hayatımın aşkı olursa ona bir armağan bırakmak için yazıyorum.Yada sıkıldığım ve dertlerimi başkalarına anlatamamaktan içimde tutmaktan o kadar yoruldum ki, en azından anlatacağım bir defter bile olsa beni rahatlatır diye düşündüm.
Evet bu gün yine sıradan her günün tekrarı bir gün Evde erkek kardeşim ve ben yine tektik, ama hastaneye gitmem gerekiyordu. Kardeşim ile benim evde tek olmamızın nedeni Ailemi çokta yakın olmayan bir zamanda kayıp ettmemiz. Bundan yaklaşık bir 10 yıl kadar önce ailemi yandaki odada kayıp ettim, evet ailem yani ailem dediğime bakmayın annem ve babam kendilerini asarak vefat ettiler bunu yazarken bile zorlanıyorum. Annem ve babam bambaşka insanlardı asla anlaşamaz asla bir gün otururken en azından ufak bir laf dalaşı olmayan bir gün olmazdı, zaten onların evliliği bir aşk evliliği değildi.Annem bana hep babamın işi için evlendiğini söylerdi, bir iş yemeğinde karşılaşıp iyi anlaştıktan sonra mantık evliliği yapmıştı. Şimdi ben ve erkek kardeşim Yusuf ile beraber yaşıyoruz.
Annem ve babamı ölü bulduğumuzda ben 13 yaşındaydım ve çok şok olmuştuk ,çok ağlamıştık çok zorlanmıştık ,şimdi ise 28 yaşındayım 13 yaşından beri sürekli çalıştım sürekli çabaladım, yapmadığım yapamadığım bir şey kalmadı. Erkek kardeşimi ve kendimi ben okuttum. Onu asla hiçbirşeye mecbur bırakmadım. Her zaman kardeşim için güçlü ve ayakta hayata karşı dimdik olmaya çalıştım , ve hâlâ da çalışıyorum.
Kardeşim ve ben asla bir kardeş olmadık, hem arkadaş olduk yeri geldi anne hem abla oldum yeri geldi o bana abilik ,babalık yaptı. Şimdi o çalıştığımız çabaladığımız emeklerimizin karşlığını aldık tabiki, Ben doktor o ise hukuk öğrencisiydi ,Yusuf avukat olmak istediğinde öncelikle çok çalışması gerektiğini ve neden bu mesleği seçmek istediğini sordum; bana sencede bu ülke masum insanlar için fazla adaletsiz değilmi ? cevabını verdiğinde kardeşimin bu kadar duyarlı olaması beni çok mutlu etti çünkü ; ne yazıkki çoğu insan bu konuda o kadar da duyarlı değil. Aklıma hacet tepe tıp fakültesini kazandığımdaki sevincimiz geldi nasıl sevinmiştik ama ...
Geçmiş
Hadi abla hadi ya bekleyemiyorum
-Yaa bakalım bakmasına ama site çökmüş herkes aynı gün baktığı için yoğunluk olmuştur
-Ne? Nasıl çöker abla yaa eee nasıl öğreneceğiz şimdi
-Dur dur girdim bakıyorum tam baktığım sırada ağızımdan tiz bir çığlık kaçtı.
-Abla ne oldu, abla kazandın mı? hadi ne oldu söyle
-Allah kazandım be haddiiiii beeeee sonunda oldu kardeşim emeklerimin karşılığını aldım .
-Ne nereyi kazandın abla dur sen zıplıyorsun duramıyorsun ki yerinde ben bakayım en iyisi
Ablaaaa yuh hacet tepe tıpı kazanmışsın çok şaşırdım şu an senin adına çok sevindim abla
Gel buraya sarılayım sana
-Herkese benden çay
Evi kafe falan mı sanıyorsun sen evde tek sen ve ben varız
Evet doğru tabi ya ben sevinçten ne yaptığımı mı biliyorum acabaaa
-Doğru
Darısı başına kardeşim
Teşekkürler abla.Evet bayağı da sevinmiştik. Kardeşimin İstanbul üniversitesini kazandığı anısını saymıyorum bile mahalleyi ayağa kaldırmıştı.
Ama şu an çok yoruluyordu, sürekli çalışıyordu ama Yinede çok mutluydu bu mesleği seçtiği için. Bu yorgunluğuma değecek diyordu hep
Evet kardeşimi de benide az çok Annem ve babamı da tanıdığınıza göre diyecektim ama ;Annemin ismi Esra babamın ismi ise Murat olduğunu söylemedim galiba ha bide annemlerden kalan sadece bir mektup var, Sonuçta size her şeyi eksiksiz anlatmam gerekiyor değil mi
mektupta ise şunlar yazıyordu ;
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Başlangıcın Ölümü
Teen FictionBaşlangıcın ölümü Sizce de başlangıcın bir ölümü olur mu? Evet olur Çünkü her başlangıç yeni bir ölüm Her ölüm yeni bir başlangıç değil ama Her ölüm bir kayıp, acı, yaşanmışlık ve en önemlisi de bir Sonsuzluk...