Napakatahimik ng gabi.
Napakadilim...
Ang simoy ng hangin ay tila nagbabadya ng isang paparating na unos..
Kumulog..
At biglang umulan ng malakas...
At sa bawat pag guhit ng liwanag ng kidlat ay kasunod naman ang mga sigaw, yabag, hingal at palahaw...
"Bilisan nyo ang pagtakboo! Hwag kayong lilingon"
Hindi ko na alam kung anong gagawin, naghalo na ang aking pawis, luha at ulan sa aking katawan habang tumatakbo sa gitna ng kagubatan..
Madulas, maputik, nakakatakot..
Parang kanina lang at masaya pa kaming nagkwekwentuhan at nagtatawanan sa ilalim ng langit na puno ng bituin.
Parang kanina lang mababakas pa ang saya sa aming mga mukha..
Parang kanina lang....
Kompleto pa kami..
pero..
ngayon, tatlo nalang kaming tumatakbo patungo sa aming kaligtasan.
" shit,h-hindi ko na k-kaya" My tears fell as i stopped running. Habol ko ang aking paghinga habang nakayuko at nakatukod ang mga kamay sa dalawang tuhod.
"fuck. Malapit na jessie.. K-konti nalang at malapit na tayo sa highway" hinawakan nya ng mahigpit ang aking kamay at hinila ako.
Lumingon ako sa aming likuran at halos panawan ako ng ulirat ng makita ang mga humahabol sa amin na konti nalang ang layo. Dahan dahan silang lumalapit na tila tinutukso pa kami.
"fuck.fuck.fuck!!" mabilis kong pinahid ang aking luha at mas binilisan ang takbo. My whole body is aching but I dont care, one thing's inside my mind.
Survive.
I dont want to die, yet.
"Amyyyy!!"
Sabay kami napasigaw ni Andrew ng madapa si Amy. Napatingin kami sa likuran at namutla dahil konti nalang ang layo nila kay Amy.
"Amy tayo!. Tumayo ka!!" I shouted while still looking at the monsters chasing us.
"I-i c-cant, iwan nyo na ako,Jessie. Tumakbo na kayooo" She is crying, her mouth says we should go but her eyes pleads us not to leave her.
"No hindi ka namin iiwan" I run towards and pulled her fast. I wont leave any one again.
"Halika na Andrew!" Sabay kaming tumakbo sa kawalan. Hapong hapo, hinihingal, tagaktak ang pawis, luhaan, basang basa at putikan.
Parang walang hanggan at katapusan ang pagtakbo namin. We are losing hope..
No one will save us..
"i-ilaw" Andrew uttered.
Nabuhayan kaming tatlo ng loob ng makakita kami ng tila flashlight sa di kalayuan. We ran as fast as we can to go there...
Towards our safety.
Ngunit nagimbal lamang kami saaming nakita. Indeed, it was a flashlight but the one holding it-- is a hand, a chopped hand to be exact. Itinali ito sa isa sa mga sanga habang ang flashlight ay dinikit sa palm ng kamay gamit ang scotchtape.
"were doomed" I hopelessly uttered.
Growlll~~~
Tila naging hudyat ang tunog ng nilalang na humahabol saamin. As if it was a cue for us to run again for our lives..
