At morning
"ဟင်း.....Yoongi HyungလားHobi Hyungလားပဲညကငါ့ကိုပြန်ခေါ်လာတာ။"
နိုးတာကိုမျက်လုံးမဖွင့်သေးပဲတစ်ယောက်တည်းနှုတ်ခမ်းလေးစူပြီးစကားတွေပြောနေတဲ့အမူးသမားလေး။ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာကွာ။
"တစ်ယောက်မှမဟုတ်ဘူးမင်းရဲ့အိမ်ဦးနတ်ယောကျ်ားကပြန်ခေါ်လာတာ။"
"ဟင်. . ....Taehyungမင်း....."
"ဟုတ်တယ်အမူးသမားလေးကချစ်ဖို့အရမ်းကောင်းနေလို့အိမ်ပြန်မပို့နိုင်ဘဲကိုယ့်အခန်းကိုခေါ်လာပြီး............။"
"မင်းအယုတ်တမာ.......မင်းအကျင့်မကောင်းတဲ့ထွက်သွား. ....."
"ဟေ့...ဟာခေါင်းအုံးနဲ့မပေါက်နဲ့လေနာတယ်။ကိုယ်ကမင်းကိုဘာမှမလုပ်ပါဘူး။မင်းမျက်နှာလေးကိုထိုင်ကြည့်ခဲ့ရုံပါကွာ။
မင်းလေးကဘာတွေတွေးနေတာလဲ။"
"အရူးကောင်.......ခုချက်ချင်းငါ့အိမ်ငါပြန်မယ်။"
"ဟေ့ဘယ်သွားမို့လဲ။"
ကုတင်ပေါ်ကနေထပြီးပြန်ဖို့လုပ်နေတဲ့ကောင်လေးကိုအလျင်အမြန်ပင်အပေါ်ကအုပ်မိုးပြီးတားလိုက်ရသည်။
"Taehyungမင်းငါ့ပေါ်ကဖယ်နော်။"
"မင်းလေးကပြန်မယ်လုပ်နေလို့တားနေရတာလေ။"
"ငါ့အိမ်ငါပြန်တာမင်းနဲ့ဘာဆ်ိုင်လို့လဲ။"
"ဆိုင်တာပေါ့မင်းကကိုယ့်ယောက်ျားလေကွာ။"
"မဟုတ်တာမပြောနဲ့Taehyungမင်းနဲ့ငါလက်မထပ်ရသေးသလိုမင်းနဲ့ငါဘာမှမဆိုင်ဘူး။"
"ဟက်...လက်မထပ်ရသေးပေမဲ့၊မင်းကကိုယ်နဲ့ယောကျ်ားတော်စပ်တယ်ဆိုတာမင်းသိပါတယ်။တိတိကျကျပြောရရင်လွန်ခဲ့တဲ့၃နှစ်လောက်ကတည်းကမင်းကကိုယ့်အပိုင်....။"
"တော်လိုက်တော့Taehyung။အက်ကိစ္စတွေကငါ့အတွက်တော့မရှိခဲ့တဲ့ကိစ္စပဲ။"
"ကဲပါမင်ရယ်။ကိုယ်မနက်စာပြင်ထားတယ်၊အက်တာလေးစားပြီးမှပြန်ပါ။"
"မစားဘူး။ဖယ်ငါ့ပေါ်ကနေ၊ငါပြန်မယ်။"
ထဖို့လုပ်နေတဲ့ကိုယ်လေးကိုအားနဲ့တစ်ဖန်ပြန်အုပ်မိုးလိုက်ပြီးသူ့ခါးသွယ်သွယ်လေးပေါ်ကိုလည်းကျွန်တော့်လက်တွေကနေရာယူသိမ်းပိုက်လိုက်သည်။
အသံကိုလည်းနည်းနည်းမာလိုက်ပြီး ..
YOU ARE READING
Remember Me
Fanfiction"မင်းကိုယ့်ကိုဒီလောက်တောင်ပဲမုန်းသလားကွာ" ""မင္းကိုယ့္ကိုဒီေလာက္ေတာင္ပဲမုန္းသလားကြာ""
