ទីង...ទីង....ទីង... សម្លេងកណ្ដឹងទ្វាបន្លឺម្ដងហើយៗម្ដងទៀត រំខានដល់បុរសដែលកំពុងតែដេកទ្រមកលើគ្រែយកខ្នើយដែលស្រវ៉ាបានមកខ្ទប់នឹងត្រចៀកតែមិនអាចបញ្ឈប់ឲ្យលឺសម្លេងបានឡើយ។
"អ្ហាយ!!!! អ្នកណាមកទាំងព្រឹកហ្នឹង!!" នាយចាប់បោកខ្នើយទាំងមួម៉ៅ ចុះពីលើពូកដើរកញ្ឆក់ៗសំដៅទៅទ្វានិងពិនិត្យមើលអ្នកចុចមុននឹងបើក។
"អាលាន!! មកទីនេះធ្វើអី??" អ៉ីបូបើកទ្វាមុននឹងនិយាយតាមបែបខ្ជិលច្រអូសនិងបន្តមកដេកលើសាឡុងទៀត។
"ល្មមឈប់ដេកហើយ!!! បើយើងមិនមកឯងចង់ដេកដល់ថ្ងៃត្រង់ឬ??" នាយកម្លោះបិទទ្វារថ្នមៗ និងប្ដូរស្បែកជើងមុននឹងដើរចូលមកក្នុងបន្ទប់។
នាយក្រឡេកមើលជុំវិញខ្លួនដែលពិបាកប្រាប់ថាបន្ទប់មនុស្សឬក៏ឃ្លាំងដាក់ឥវ៉ាន់? នៅលើតុដែលដាក់ទល់មុខសាឡុងមានសុទ្ធតែថង់ប្លាស្ទិច និងប្រអប់អាហារដែលគេបានកម្មង់តាមអនឡាញមក។ ក្រដាស់ជូតមាត់និងក្រដាស់សរសេរបទចម្រៀងរបស់គេរាយប៉ាយពេញកម្រាលសឹងតែរកកន្លែងដើរមិនបានផង។
"យើងសង្ស័យតែបើយើងមិនបានមកខន់ដូរឯងមួយខែបន្ទប់នេះប្រហែលជាក្លាយជាកន្លែងចាក់សម្រាមហើយ!!" នាយអោនរើសថង់ធំមួយដើម្បីមកច្រកសម្រាមពីលើតុចេញ" កុំញ៉ាំគ្រឿងប្រអប់ច្រើនពេកធ្វើដូចរវល់ណាស់អញ្ចឹង"
"យើងមិនចេះធ្វើម្ហូបផង មានតែទិញពីខាងក្រៅ" នាយនិយាយដូចកំពុងដេកមមើរមិនបើកភ្នែកមិនខ្ចីក្រោក
"យកប្អូនស្រីឯងមកនៅជាមួយមក!! ខន់ដូនេះក៏មានបន្ទប់ពីរមិនអញ្ចឹង?"
"យើងមិនចូលចិត្តពេលមានមនុស្សស្រីនៅជុំវិញក្បែ ៗខ្លួនទេ!! ណាមួយមីនលីជាប្រភេទក្មេងស្រីរំខាន!!"
ស៊ាវលានដកដង្ហើមធំនិងទុកសំរាមដែលបានរើសរួចទៅមួយឡែកសិន។ នាយដើរមកធាក់អ៉ីបូទម្លាក់ពីលើសាឡុងលើក្ដុកលាន់មួយបន្ទប់។
"ភ្ញាក់បានហើយ!! ចាំយើងធ្វើអាហារពេលព្រឹកឲ្យ"
នាយក្រាស់ងើបទាំងទប់ចង្កេះដែលស្ទើតែបាក់ដោយសារធ្លាក់ពីលើសាឡុង ហើយដើរដំណើរដូចមនុស្សចាស់ជរាលូនទៅបន្ទប់ទឹកយឺតៗ។ ប្រហែលជាកន្លះម៉ោងទើបនាយរៀបចំខ្លួនរួចនឹងដើរចេញមកក្នុងសម្លៀកបំពាក់មានបំណងចេញទៅក្រៅ។ គ្រាន់តែដើរចេញពីបន្ទប់ក៏ជាសក្លិនក្រអូបចេញពីបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវ ហើយសភាពមានរបៀបរបបខុសពីអម្បាញមិញដាច់។ នាយដើរចូលទៅរកស៊ាវលាននៅក្នុងផ្ទះបាយដែលកំពុងតែធ្វើអារហារពេលព្រឹក។
CZYTASZ
ស្នេហាយុវវ័យ
Romansក្មេងប្រុសពីរអ្នកស្រឡាញ់គ្នានៅអាយុពួកគេមិនទាន់អាចធ្វើអ្វីបាន វាអាចនឹងមានឧបសគ្គជាច្រើនដូចជា ការមិនពេញចិត្តពីសំណាក់អានាព្យាបាល ម៉ាក់ប៉ាបំបែកបំបាក់ ហើយខឹងចិត្តក៏រត់ចេញទៅដោយមិនបានគិតធ្វើឲ្យគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ បន្ទាប់មកអាចនឹងបាត់បង់ការចងចាំ ភ្លេចទាំងមនុស្...
