. Nagle kelner podchodzi i mówi że za chwilę zamykają. Nie chcę wracać do :domu:. Do tego piekła. Idę Najdłuższą trasą prowadząca do "domu". Światła wszędzie pozaświecane. Słyszę krzyki. .. Czy ojciec znowu bije matkę! ?!?!!!!?! Postanowiłam posiedzieć trochę na ławce. Rozmyślam, planuję, piszę. Po około godzinie wszystko ucichło. Staram się wychodzić jak najciszej potrafię. Przekręcam klucz, naciskam klamkę, delikatnie popycham drzwi. Nikogo nie ma?... Coś się stało.
Przechodzę przez salon i zaglądam do sypialni. Przeżywam szok. Na łóżku leży cała zakrwawiona matka, nie oddycha.
Rzucam się na podłogę- krzyczę, płaczę, nie mogę powstrzymać swoich emocji.
Ojciec musiał wyjść tylnym wejście. Jak mógł. Nie byłam związana z matką ale jej śmierć bardzo mnie zabolała. Nie byłam w stanie zadzwonić na policję. Nie chciałam tego. Nagle coś we mnie pękło. Wstałam i pobiegłam do łazienki wyrzuciłam wszystko z szafek. Znalazłam to czego szukałam- żyletka. Usiadłam na brzegu wanny, zbliżam ją do nadgarstka gdy do mych uszu dociera dźwięk tłuczonego szkła. Zrywa się z miejsca najciszej jak potrafię, boję się. Kto może być? !?!?!
CZYTASZ
small_bump
RandomWchodzę do knajpy, rozglądam się, siadam, podchodzi kelner, składam zamówienie, wypijam kawę i zaczynam myśleć. Może napiszę kolejny tekst?! Coś chodzi mi po głowie- przeżucę to na papier. Siedzę tu od godziny i kartka nadal pusta ... tyle myśli w...
