𝓐𝓷 𝓪𝓬𝓱𝓲𝓮𝓿𝓮𝓭 𝔀𝓲𝓼𝓱 𝓸𝓻...?!🗡(𝔂𝓸𝓸𝓷𝓶𝓲𝓷 )

Shot 3 🗡

دو ماه از روزی که به عنوان کیم جیمین چشم باز کرده بود میگذشت...هر روز تهیونگ یا جونگ کوک به دیدنش میومدن و از خاطراتی براش تعریف میکردن که جیمین نمیتونست هیچ کدومشون رو به یاد بیاره...نه این که خودش نخواد ، فقط به یاد آوردن خاطرات یه نفر دیگه براش غیر ممکن و تا حد زیادی عجیب بود... دقیقا همونطور که ولیعهد مین براش تعریف کرده بود هر هفته یک شب رو با هم غذا میخوردن و حرف میزدن و یونگی داشت سعی میکرد تا جیمین چیزی به خاطر بیاره اما وقتی جیمین با لبخند لرزونی میگفت که به یاد نداره ، لبخندش خشک میشد و غم توی چشماش خونه میکرد...هرچند که چند لحظه بعد دوباره با بزرگترین لبخندش جیمین رو به آغوش میکشید و توی گوشش زمزمه میکرد که براش مهم نیست و تا زمانی که جیمین دوباره به یادش بیاره سعی میکنه کاری کنه تا جیمین دوباره عاشقش بشه!

مثل تمام این دو ماه ، توی اقامتگاهش نشسته بود و با ناراحتی به آیینه کوچکش نگاه میکرد...صورت ، صورت خودش بود اما موهاش ، لباساش و حتی گاهی رفتاراش رفتار خودش نبود...به چشمای تصویر خودش نگاه کرد و با بغض زمزمه کرد

جیمین:من باید میمردم...نباید معشوقه ولیعهد رو ازش میگرفتم..اون مرد خوبیه... لیاقتش جیمینِ خودشه نه منه احمقه بدرد نخور...لعنتی توی این مدت حتی انگشتشم بهم نخورده درحالی که میتونست تمام مدت به زور باهام بخوابه...همیشه هر وقت با منه مهربون ترین مرد دنیاست ولی اون بیرون برای هیچ کس رحمی نداره...حالا چیکار کنم؟...چطوری جیمین خودشو بهش برگردونم؟...اگه هیچوقت به بدن خودم برنگردم چی؟...خوش به حال اون جیمین...کاش منم یکی مثل یونگی توی زندگیم داشتم...!

آیینه رو کنار گذاشت و چشماشو بست و آهی کشید

جیمین:باید خوشحالش کنم...باید جای اون جیمینو براش پر کنم...چیکار کنم؟...باهاش بخوابم؟...یا مثل جیمینش براش برقصم؟...آخه من که رقص سنتی بلد نیستم...فکر نکنم اینا فعلا بدونن هیپ هاپ چیه...خدا لعنتم کنه با این آرزو کردنم...

از جاش بلند شد و توی اقامتگاهش شروع به راه رفتن کرد...دقیقا نمیدونست چندین بار از هرگوشه ی اقامتگاهش عبور کرده اما بالاخره بین یکی از این عبور کردن ها فکری به ذهنش رسید...فوری کفش های حسیری مخصوصش رو پوشید و در کشویی رو باز کرد و بیرون رفت اما بلافاصله سربازی جلوی خروجش رو گرفت

-رییس گفت امشب باید به بازار بری برای دیدنش..همون جای همیشگی..

و بدون این که فرصتی به جیمین برای فهمیدن حرفاش بده ، از اونجا دور شد...جیمین اخمی کرد و با نوک انگشت کمی پیشونیش رو خاروند و زمزمه کرد

جیمین:رییس؟...اون سربازه پس رییسش میشه تهیونگ...اما چرا برای دیدن تهیونگ باید برم بازار؟!

دوباره نگاهی به مسیری که سرباز رفته بود نگاه کرد و شونه هاشو بالا انداخت

جیمین:حتما میخواد واسه اون خرگوش عضلانی کادو بخره و میخواد از پسر عموش کمک بگیره... ولی آخه جای همیشگی کجاست؟!...اووف به درک اصلا...شب میرم بازار میگردم پیداش میکنم دیگه!