Bir sabah uyan evinde
Yalnızlığın uyandırsın seni
Onu çok sev öp alnından bir kez daha
Ve mutlu ol olmasada kimse yanında
Ahenkle çek perdeleri pencerelerini yalnız umuda aç
Hardal tanesi kadar bile yeis girmesin aklına
Bir de yağmur sonrası gelen toprak kokusuna sakın aldanma
Onun sana sunduğu senden aldıklarından bir parça
Ez geç o toprağı ve çık sokağa
Gülümse bir kez daha zaman gibi geçip giden insanlara
Güvenme sakın onlara ahtapot gibi sarsada kolları
Sandığının aksine onlar senin değil saadetinin dostları
Yürü sadece bakma sağına soluna veya önüne
Gideceği yere varır zaten insan gerisi hikaye
UNUTMA..güvenmekten yorulduğun gibi bir gün yürümekten de yorulacaksın
Tak etsede cana yinede biraz takat kalmalı insanda
Yoksa nasıl dönersin yalnızlığın mesken olduğu evine
Son gücünle var git kendi yerine
Seninse sevin senin değilse
Dünyalara güvenme!
