~BİR DOST İLE ÇIKTIM YOLA~

YOLCULUK

Sophia artık kızın adını merak ediyordu.Bu nedenle adını sordu.Kız,"Maria"dedi.Maria kimsesiz bir kızdı.Annesi ve babası Maria'yı Londra'da bulunan bir pastanenin önüne bırakmışlardı.Çünkü Maria'ya bakacak paraları yoktu.Maria'yı pastanenin kasiyeri olan Mr.Smith bulmuştu.Evine götürmüş,40 yaşına kadar bakmış,12 yaşına getirmişti.Ancak büyüdüğüne inandığı için evden kovmuştu.

Eve geldiklerinde Sophia kapıyı yavaşça açtı ve içeri girdi.Hızlıca odasına çıktılar.Sophia Maria'ya birkaç parça kıyafet verdi ve giyinmesi için odadan çıktı.Birkaç dakika sonra içeri girdiğinde Maria'nın , sevimli günlüğünü okuduğunu görünce büyük bir şiddetle "Ne yapıyorsun sen?!"dedi, Maria hemen günlüğü yatağa bırakıp şöyle dedi "Ben,ben bilmiyordum önemli bir şey olduğunu"Sophia biraz sakinleştikten sonra"Ben bu günlüğe hayallerimi yazıyorum."Maria,"Paris'e gitmek istiyormuşsun"Sophia gülümseyerek "Evet"diye cevap verdi.O an bir gıcırtı sesi duyulduğunda Sophia telaşla "Galiba annem geldi, gel dolabıma saklan, hızlı ol"dedi.Sophia'nın annesi Mrs.Black "Sophia okuldan ne çabuk geldin ayakkabılarını gördüm ne oldu söyle"dedi,Sophia"Yukarıdayım anne"diye bağrınca Mrs.Black hızla yukarı çıktı kapıyı açtı"Neredesin sen niye bu kadar erken geldin?"Sophia kıpkırmızı bir şekilde"Hımm,şey of öğretmen,öğretmen rahatsızmış o yüzden erken bıraktılar"Mrs.Black  gardorap kapağının kenarından taşan bir eşofman gördü.
"Sophia kaç kere dedim dolabını toparla diye!"dediği an dolabının kapağını açtı ve ne görsün bir kız, şaşkınlıkla" Bu kim,sen kimsin ne işin var burada?"dedi,Maria ağlamaya başladı Sophia annesinin gitmesini söyledi.

O gün Sophia akşam yemeği yemedi.Maria "Paris'e gitmek istiyormuşsun gerçekten mi?"diye sordu Sophia "Tabii ki "deyince Maria "Gel gidelim,annemden zaten beklediğin ilgiyi göremiyorsun" dedi Sophia kafasını sallayarak onayladı.Sophia küçük bir çanta çıkardı eşyalarını koydu tabii ki de günlüğünü ve yastığını da koydu. Sessizce çıktılar ve yürümeye başladılar...