IMPOSSIBLE LOVE•KLAUS MIKAELSON

•yabancı•

Hatırlatma:

Zar zor elimdeki telefondan Rebekah’ı aradım ve kısık sesimle konuşmaya çalıştım.

“Alo."

"Alo Bex bana bir cadı saldırdı.”

"Ne nerdesin?”

"Saat kulesinin orda."

"Geliyorum,dayan."

Telefonu kapattım ve Rebekah’ı beklemeye başladım.

"İyi misin?"

"Hayır,değilim dalga mı geçiyorsun."

"Tamam,tamam sakin ol!"

Hatırlatma bitti

"Kimdi yüzünü görebildin mi?"

"Sanırım bir kaç kere onu görmüştüm.Yani birkaç kere izlendiğimi hissedip etrafa baktım.Bu adamın yüzünü hatırlıyorum."

"Anladım.Bu hâlde eve gidebilecek misin?"

"Ah bilmiyorum ama bu şekilde eve gidersem ev arkadaşım beni öldürür."

"Octavia?"

"Efendim?"

"Sen zaten ölüsün."

"Ah teşekkürler bilmiyordum."

"Of,çok boş yaptık neyse seni bizim malikaneye götürücez artık.Hem şu adamın kim olduğunu ve sana neden saldırdığını bulana kadar bizde kalırsın.Sana değer veriyorum."

"Teşekkür ederim."

"Ne için?"

"Hiiç"

Dedim "i" yi gereksiz uzatarak.

"Sizin evdekiler hoş karşılar mı beni?"

"Ah,Nik hariç sanırım.Onda biraz güven problemleri var."

Bunu bildiğim iyi oldu.

...

Biliyorum çok boşladım buraları.Ama artık daha aktif olucam.Bölümler biraz daha kısa olucak ama daha sık gelicek.Umarım sorun etmezsiniz.By.