ÇİÇEK

3. Bölüm

Uyandım.
Bugün nedense kendimi iyi hissetmiyorudum,yani üzerimde bir sinir öfke vardı.
Aslında hep vardı bu ama,saklamaya çalışıyordum.En iyi oyuncu kimlerdir sizce?Acısını belli etmeyenler mi,tiyatrocular mı?Ben bilmiyorum ama şuan da tam acımı belli etmiyorum.Aslında içimde belirli bir şeye öfke sinir yok,yani tam anlamlandıramıyorum bu hissi.Ama tahmin edebiliyorum.İnsanların beni terk etmeleri,yanlış anlaşılmalar,kavgalar,iftiralar,küfürler,ihanetler.Hepsini yaşadım.Ve evet şuan iyiyim.Yani bilmiyorum.

Ama benim bazılarından bir farkım vardı.Onlar kendileri tükenirken boş boş oturdular.Ben ise hep dua ettim Allah a yalvardım.En önemli şeydir bu aslında ,dua.Bizi korur Allah ımıza dua edersek,her zamanki gibi.Bizlere yardım eder.Ve Ben bunun da bir etkisini gördüm.Hatta bir deil birsürü.

Aklıma bazı cümleler geldi onları söylemeden edemeyeceğim.
Evet yorgunuz,üzgünüz,bazen mutluyuz,neşeliyiz,coşkuluyuz.Fark ettiniz mi ama hep mutlu olunca umursamayız çoğu şeyi.Sonra anlarız bedelini.Ondan dolayı iyi düşünün her zaman iyi karar verin.Anda kalın.Arkadaşlar edinin,her şeyi kafaya takmamaya çalışın.3 günlük dünyadayız Allah aşkına değer mi 5 kuruş etmeyen insanlar için.Onlar bizim üzülmemizi isterler ama biz bu şekilde dimdik durarsak onlar birşey kazanamayacaklar.Bundan dolayı hep güçlü durmaya çalışın.Sizleri seviyorum canlarım.Hikayeye devam edelim.

Yarın sınav vardı.Öyle bir stresliydim ki anlatamam vallahi.Ya hiç birşeyi hatırlamasam,ya unutursam.Ya valismadigimdan sorarlarsa,ya kaydırırsam.Aman nolcak diyip geçmek...
Ne güzel ama işte her zamanda diyemiyor ki insan.Çalışmaya başlamam gerekiyordu.Ama heyecandan nereyi çalışacağımı unutmuştum.Sakin olmaya çalıştım ve kendime portakal suyu yaptim.Yarın sosyal vardı,ilk sosyal çalışmalıyım.bir güzel çalıştım.Sonra sorular çıkarıp anneme sordurttum.Ve konudan bir eksiğim kalmamıştı.Eksiklerimi kapattıktan sonra uyudum.

Sınav gününe uyandım.Hazırlanip çıktım okula doğru.Okulda çok stres olmuştum ama geçti tabi.Sınav ı ilk eers yaptılar.Sinavimizi olduk.Irta bir zorluğu vardı 90 veya 95 bekliyordum.Umarim sınavım benim gözümü kara çıkartmaz.
Eve gitmeye koyuldum.Birden telefonum çaldı.Bir hastane beni arıyordu.Açtım.Kahrolası o sözleri duymasaydım...Annem ve babam.Bir trafik kazası geçirmişler.Yoğun bakımdalarmış.O kelimeleri duyduğuma inanmadım.Birden yere yıkıldım.Bayılmadım,diz üstü düştüm.Hıçkırıklara boğuldum.Okuldan çıkan öğrenciler yanıma toplandı.Kendimde deildim.Bir an çığlık sesleri duydum.Ve bir ağrı saplandı sırtıma.Sonra ne oldu ne bitti hatırlamıyorum.Kendimi etrafımda Aslı  olacak şekilde hastanede gördüm.Gözlerimi açmaya çalıştım.Ne oldum bittiğine hala anlam vermemiştim.Siz hiç en yakınlarınızı kaybetme korkusu yaşadınızmı.Annenizi babanızı.Kalbinizin içini,canınızın ciğerlerini.Hiç tattınızmı o kötü duyguyu.Ben tam şu anda tadıyordum.Bir anda bir hemşire birkaç şeyler söyledi anlamadım ama en son bir cumle duydum."İkisiniz de kaybettik."Ağlamaya başladım.Ama hıçkıra hıçkıra.

Yemek Yemiyor,konuşmuyorum.Çok kötü olmuştum.Yani buna ne diyeceğimi bilmiyordum.Akrabalarım geldi.Onlar beni bir psikoloğa ve bir psikiyatrist e götürdüler.Kendimi hiç iyi hissetmiyordum.Bırakın iyiyi ben birşey hissetmiyordum.Psikiyatrist bana 4 tane hap verdi.Psikolog ise bana bazı testler yaptırdı.Çok yorulmuştur gece olmuştu.Balkona çıktım.Ve içimden diledim."Anne,baba.Sizleri çok seviyorum.Neden gittiniz ki?Beni neden bıraktınız.Kendinize iyi bakın meleklerim."Dedim ve ağladım.
Sonra aklıma Mina geldi.O neredeydi.Ne haldeydi.Hemen komşularımızın aradim,komudaymis.Komşumuz Hatice abla beni çok severdi.Hep bize birseyler verirdi.Bizde ona.Ama artık ben güçlü durmalıydım.Kendi ayaklarımın üstünde.Çalışmalı,kardeşime bakmalıydım.
Aslı bana çok yardımcı olmuştu.O da ağlıyordu sürekli.Çok ağlıyordu.Benim prensesim.Birden hemşire abla geldi ve "Kızlar sizleri yurda bırakacağız.Aslı senin ailene,çiçek senin de komşuna haber verdim,oraya gelecekler."
Bir taksi bizi yurda bıraktı.Asli bana o kadar yardımı dokunmuştu ki.Benim hep yanımdaydı.Teselliler etti,dua etti.Çok iyi biriydi.Yurda yerleştik.Aslı;"Çiçek,bak sen çok güçlü bir kızsın,çok iyi birisin.Artık sen kendi ayakların üzerinde duracaksın.Ve ben senin hep yanında olacağım."
Bu sözleri beni mutlu etmişti.