When Will It Be?

Prologue

Tres was all smiles as he walked down the aisle to recieve his diploma,paano ba naman kasi sa anim na taon niya sa pre med course niya sa wakas natapos rin siya.

Yes,there were so many times na down siya but theb he chose to get back up and get a grip on what he wants,finishing his pre-med was a high mountain he climbed and conquer.

"Juan Carlos Arellano III,Bs Pharmacy." Hindi niya talaga matanggal ang ngiti sa labi niya,this is the fruit of all the tears shed every night pag bumagbagsak siya ng subject,at nahihiya na siya sa magulang,may mga pagkakataon pa na gusto na lang niyang huminto sa pag-aaral,he shook hands with the administrator and face his family as he waved his diploma up above.

Nagpatuloy siya sa paglalakad at agad pumunta sa may likuran ng gym kung saan andun ang pamilya niya.

"Tres,kaya mo pa bang ipagpatuloy hanggang med school anak?" Tanong ng mama niya sa kanya,alam niyang darating ang araw na tatanungin siya nito tungkol sa med school niya.

"Mama,kung nagawa ko ngang tapusin ang pinili ko na pre-med na course,kaya ko rin ang medicine." He confidently said,alam niya na kaya niya gusto niyang ipakita sa mga tao na hindi porket nag anim na taon siya sa kurso niya ay uulitin niya ito sa medicine course niya,a lot has changed and he became wiser now.

"Ma,kaya yan ni bunso ano ka ba,matalino yan hindi nga lang halata." Pang asar ng kuya niya,pamilya sila ng mga doktor kahit sa side ng mama niya doktor din,its in the passion to serve and save people who badly needed medical treatment and sometimes they conduct medical mission just to reach indigenous people in the country and give them the medical attention needed.

Esquivel-Arellano Medical Center,is where his parents work and his brother,abot kayang medical facility ang sinusulong nila,they are not about making a profit,they are all about treating sick people kahit na wala itong perang pambayad.

Mantra na kasi ito ng Lolo nila,na pinasa sa mga magulang nila at ipapasa sa kanila,Esquivel and Arellano are good friends way way back,no wonder nagkatuluyan ang kanyang Mama at Papa.

Napailing na lang si Tres sa tinuran ng kapatid,Dos being his older brother is playful pero pagdating naman sa academics nito ay seryoso ito,kaya nung nag graduate ay with flying colors pa.

"Dos iho,wag ganyan we'll never know,someday your brother will be a magnificent doctor." His mom reprimanded his brother in a calm way.

Looking at his mom,Tres is somewhat thankful for having a mother like her,who supports everything he does and pinangangaralan din siya nito kapag mali na ang pinagagawa niya.

"Ma,saan ang celebration natin?,gutom na po ako." Pag-iiba niya ng usapan.

"I book a reservation at your favorite restaurant." Nakangiti nitong sagot sa kanya.

"Ayos,tara na." Sabay hila niya sa kanyang Ina at kapatid,kahit na alam niyang hindi sila kumpleto sa graduation niya,dahil may on going surgery ang Papa niya sa isa nitong pasyente,ayos lang kahit busy kasi ito sa pagtatrabaho ay ito namam ang tumutulong sa kanyang pag-aaral sa tuwing may hindi siya maintindihan.

He always remember yung kataga na sinabi sa kanya ng ama "When duty calls,no matter how important the family is,saving people is the priority."

Papunta na sila sa parking lot ng eskwelahan ng biglang may tumawag sa Mama niya.

"Hello?,yes Hon,papunta na kami sa resto,papunta ka na rin?,great,Tres will be so happy,bye." Pagbaba ng tawag ay agad lumingon sa kanila ang ina.

"Mga anak,papunta na daw ang Papa niyo sa resto,natapos kasi agad ang surgery nila kaya makakahabol daw siya."

Nasiyahan siya sa narinig kaya agad niyang binuksan ang sakyanan at pinasakay ang ina at kapatid,siya magmamaneho para mabilis lang silang makarating.

Pagdating nila sa restaurant agad nilang sinuyod ang paligid kung andyan na ba ang kanilang ama pero hindi pa ito dumadating.

What happen next was the most shocking news he recieved from his mom that his father's car crashed in the highway when a 16-wheeler truck bump to it.

Ito na yata ang pinakamasaya ngunit pinakamapait na araw ng buhay niya.